කාලය තාලය වෙනස් නොකරයි. ඒකට ඕනෑකම ඕනෑ වෙයි

 කාලය තාලය වෙනස් නොකරයි. ඒකට ඕනෑකම ඕනෑ වෙයි

සම්මතයක් විදියට තව දවස් තුන්සිය හැටපහක් ඉවර වෙමින් තියෙනවා.

මොන තරම් අපූරු දවස් ද ගෙවී ගියේ!

හොඳ වගේම නරක!

සතුටු දායක වගේම හැල හැප්පීම්!

දේශපාලනිකව හීනෙන්වත් අපේ ජීවිත කාලේ වෙයි කියලා නොසිතූ වෙනසක්!

ඒ වෙනස සමාජමය වෙනසකට මග පෙන්වාවි කියලා තාම හිතනවා.

ලේසි පහසු නම් නෑ

මට මගේ මා සමග සේවය කළ තාම සේවයේ යෙදී ඉන්න යෙහෙළියක් කියූ දෙයක් කියන්නම් ඒ අසීරුතාව කොතරම්ද කියලා ඔයාලට තේරුම් ගන්න.

"මිස් අපේ පාසලේ 95ක්ම ඡන්දේ දුන්නා. රට හදන්න තමයි බලාපොරොත්තුව. ඒ වුණාට යම් කිසි දේකට පැයක දෙකක වත් කැප කිරීමක් කරන්න කිව්වොත් දහ දෙනෙක්වත් ඒවිද කියලා මට සැකයි."

ඒ කියන්නේ එයාලා කවුරු හරි එයාලට ශෝයි රටක් හදලා දෙනකම් තමයි බලා ඉන්නේ.

ඒකටම ගැලපෙන අත්දැකීමක් ඊයේ ලැබුවා.

අපි ගියා එක්තරා රාජ්‍ය ආයතනයකට අපට අවශ්‍ය කාර්යක් කර ගන්න.

මුලින්ම හමුදා ඇඳුම් වගේ ඇඳගත් කාන්තාවක් අපට ඉඳගන්න කීවා. ඒ සමගම වීදුරුවකින් ආවරණය කළ කුටියක් පෙන්වලා කිව්වා

මෙන්න මෙතනට තමයි මැඩම් එන්නේ. මෙච්චර වෙලා ඉඳලා තේ බොන්න ගියා කියලා. ඒ කුටියේ අසුන හිස්ව තිබුණා.

ඒ පේලියේ තිබූ එවැනි කිසිදු කුටියක කිසිම නිලධාරී අසුනක අදාළ කිසිවෙකු හිටියේ නෑ.

විනාඩි විස්සක් පමණ ගියා. තේ බීමට ගිය මැඩම් ආවේ නෑ. අපි නැවත නැවත විමසුවා. ඉඳගෙන ඉන්න කිව්වා.

ඒ අතර තව මැඩම්ලා මිස්ලා කෝප්ප (mugs) අතේ අරන් ගෙදර ඇවිදිනවා වගේ එහෙත් මෙහෙන් ඇවිද්දා. සේවයක් කරන්න ඕනෑ කමක් හෝ කඩිසර බවක් හෝ නම් පෙනෙන්නට තිබුණෙ නෑ. තව සමහරු සැහැල්ලුවෙන් එළියට ගියා. එළියට ගිය සමහරු ආපහු ආවා.

මැඩම් ද ආවා. විනාඩි පහක් වගේ ඉඳලා අදාළ පෝරම අපට දීලා ආයේ ගියා. අපි ඒවා පුරවලා බලා හිටියා. ඊළඟට කටයුතු කළේ පියන්ලා වගේ යම් යම් අය. ඔවුන් මැඩම්ට කෝල් දෙමින් දේවල් අසමින් කටයුතු කළා. අවසානයට අපේ ෆෝම් භාරගත් කෙනා හොඳින් ඒ කටයුත්ත කළා. ගත්තා. අපි ඔහුට ස්තූති කර ආවා.

මෙන්න මේ විදියට යන රටක් තමයි අපි මේ හදනකම් හැදෙනකම් බලා ඉන්නේ...

එක අතකට කාම්බෝජයේ ඒ කාලයේ සිදුවුණු සිදුවීම් සාධාරණයි නේද කියලත් හිතෙන්නේ මේවා දකින විට.

සියල්ල මුල සිට පෙරලන්න තමයි වෙන්නේ.... මොළ සෝදන යන්ත්‍ර වත් ඕනෑ වෙයි.

කන්‍යා භාවය Virginity

 

 

කන්‍යා භාවය   Virginity 

 

කන්‍යා භාවය පිලිබඳ බොහෝ ගැටළු පවුල් වල ඇති බව මුහුණු පොත් කාන්තා සමුහ යන්හි පළවූ පෝස්ට් වල තිබූ නිසා ඒ ගැන යම් පැහැදිළි කිරීමක් කිරීමට හිතුවා. බොහෝ දෙනා හිතන්නේ කන්‍යා පටලය ආරක්ෂිතව පිහිටීම කන්‍යා භාවයේ සලකුණ කියලා.

 කන්‍යා පටලය කියන්නේ මොකක්ද? ස්ත්‍රී යෝනි මාර්ග විවරය සමීපයේ පිහිටන තුනී මාංශමය පටලයක්. බොහෝ දෙනා හිතනවා මේකෙන් යෝනි මාර්ග විවරය වැහිලා තියෙනවා කියලා. නමුත් එහෙම නැහැ .  කන්‍යා පටලය හරහා මාස් ශුද්ධියේ රුධිරය පිටවීමට සෑහෙන තරම් වූ සිදුරු එකක් හෝ කිහිපයක් තියෙනවා. සමහර ස්ත්‍රීන්ගේ මේ පටලය ඉතාම ස්වල්ප වශයෙන් තියෙන්නේ. සමහර ස්ත්‍රීන්ගේ පටලය සිදුරු නැතිව තියෙන්නත් පුළුවන්. එවිට එය සිදුරු කිරීමට වෛද්‍ය උපදෙස් ගන්න වෙනවා. ඔබේ ශරීරයේ මුහුණු,අතපය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වෙනවා  වගේම මේ කන්‍යා පටලයේත් පුද්ගල වෙනස් කම් තියෙනවා.  උපතින් එවැනි පටලයක් නොපිටන ස්ත්‍රීන් ද ඉන්නවා. (Hymen types කියල ඔබට සෙවුම් කරන්න පුළුවන්)  

කන්‍යාවක් කියන එකේ තේරුම ගත්තොත් පෙර  ලිංගික සම්බන්ධතා/හැසිරීම්  නොතිබූ ( woman not having sex) කෙනෙක් යන අර්ථය නේ තියෙන්නේ. නමුත් මෙය ඉතාම සංකීර්ණ දෙයක්. තේරුම් කරන්න අමාරුයි. Sex නැහැ කියන එක මානසිකව නම් වෙන්න බැහැ. ඕනෑම සාමාන්‍ය ස්ත්‍රියකට එම හැඟීම් එනවා. එමෙන්ම සමහර ස්ත්‍රීන් ස්වයං ලිංගික තෘප්තිය ලබනවා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ වගේම තම පෙම්වතුන් සමග යෝනි මාර්ග ප්‍රවිෂ්ටය නැති වෙන විදියේ ලිංගික හැසිරීම්වල ( oral and anal sex) යෙදෙන්නත් පුළුවන්. එහෙම අයගේ කන්‍යා පටලය තිබූ පමණින් ඔවුන් ‘කන්‍යා’ යන අර්ථ කථනයට ගැලපෙනවා ද? විවාහ වූ පසුවත් යම් යම් හේතු මත යෝනි මාර්ග ප්‍රවිෂ්ටය නැතිව වෙන විදියේ ලිංගික හැසිරීම් දක්වන අයත් ඉන්න පුළුවන්. එතකොට ඒ ස්ත්‍රීන් හැමදාම කන්‍යාවන් ද? 

ස්ත්‍රී දුෂණයකදී   sex කරනවා කියල දෙයක් වෙන්නේ නැහැ. sex කරනවා කියන්නේ දෙදෙනාගේම කැමැත්ත මත සිදුවෙන දෙයක් නිසා. නමුත් දුෂණය කදී කන්‍යා පටලය ඉරී යන්න පුළුවන්.

ප්‍රථම ලිංගික යෝනි මාර්ග ප්‍රවිෂ්ටයේදී කන්‍යා පටලය ඉරි යාම නිසා වේදනාවක් සමග රුධිර පිටවීමක් වෙන්න පුළුවන්. නමුත් හැමෝටම එහෙම වෙන්නේ නැහැ. එහෙම නොවීම නිසා මධුසමයේ දීම විවාහය දෙදරා යාම සිදුවෙන බව පෙනී යන අවස්ථා හමුවෙනවා. නැත්නම් එදා ඉඳලම පවුල් ප්‍රශ්න ඇතිවෙලා ජීවිත කාලෙම දුකෙන් ගත කරන අය ඉන්නවා. මෙය මහා ඛේදවාචකයක්. පුරුෂයින් විවාහයට පෙර කිසිම ලිංගික හැසිරීමක් බින්දුවක් වත් නොවූ ස්ත්‍රීන් පතන්නේ ඇයි ? ඉදිරි සාර්ථක විවාහයකට එයින් ඇති පලය කුමක් ද ? හොඳ කන්‍යා පටලයක් තිබීම තහවුරු වීම ඉදිරි ජීවිතය සාර්ථක වීමට වඩාම වැදගත් සාධකයද? එහෙම තිබුණු ස්ත්‍රීන් පසුව වෙනත් සම්බන්ධතා ඇති කර ගන්න බැරිද? කන්‍යා පටලය නොතිබීම ඉදිරි සාර්ථක පවුල් ජීවිතයකට හානියක් කරනවා කියල සොයාගෙන තියෙනවද?

අනික් මතක් කළ යුතු කරුණ තමයි අද කන්‍යා පටලය අලුත්වැඩියා කරන්න පුළුවන් කමක් ද තියෙන බව.  මුදල් තියෙන අයට මේ ප්ලාස්ටික් සැත්කම කරවාගෙන ආයෙමත් වතාවක් 'කන්‍යාවක් ' බව පෙන්වන්න පුළුවන්. ඒ කියන්නේ අද සමාජයේ කන්‍යා භාවයත් මිළදී ගන්න පුළුවන්. මේ නිසා විවාහ අපේක්ෂිත තරුණයන් තව දුරටත් මේ දේවල් කර පින්නාගෙන යාම ගැන හිතන්න වෙනවා. ඒ තරුණයන් ද තමාගේ ද විවාහයට පෙර සම්බන්ධතා තිබුණා නම් තමන් ඔය කියන කුමර බඹසර නොරැක්කා නම් තම සහකාරියගෙන් පමණක්   විවාහයට පෙර කිසියම් හෝ ලිංගික නිදහසක් භුක්ති විඳීම මහා අපරාධය සේ සිතීම හා සුපිරිසිදු පවිත්‍රත්වයක් ඇයගෙන්  බලාපොරොත්තු වීම සාධාරණ ද යන්නත් සිතා බැලිය යුතුය. සෑම පුරුෂයෙක්ම වාගේ ස්වයං ලිංගික තෘප්තිය ලබති. එසේ නම් ස්ත්‍රී පාර්ශ්වයට පමණක්  ලිංගික නිදහසක් භුක්ති විඳීම නුසුදුසු වන්නේ කෙසේද? මගේ පුද්ගලික අදහස නම් දැරියන් තමන් යම් පරිණත අවධියකට එනතෙක් ලිංගික හැසිරීම් පාලනය කරගැනීම මානසික මෙන්ම සෞඛ්‍යමය වශයෙන් වාසිදායක වන බවයි.

කාන්තාවනි! කෙසේ වුවත් තව දුරටත් හණමිටි වලට ආදරය කරන ආදරයෙන් හණමිටි කරපින්නාගෙන යන පිරිස් බහුල බැවින් අවසාන වශයෙන් එවැනි පුරුෂයන්ට  ඔබ මේ  යෝජනාව කරන්න කියල මම කියනවා.  ඒ තමයි ඔහු තදින්ම කන්‍යාභාවය යනු කන්‍යා පටලයේ පිහිටීම යයි සිතනවා නම් විවාහයට පෙර සුදුසුකම් ලත් වෛද්‍යවරයෙකු හමුවී ඔබේ (විවාහ අපේක්ෂිත තරුණියගේ) එය තිබේදැයි ඔහුට නිරීක්ෂණය කිරීමට අවස්ථාව සලස්වන ලෙස කියන්න. එවිට ඔහුගේ  කුතුහලය සංසිඳී අවසානයේ ඔබට සිදුවන අසාධාරණය වළක්වා ගන්න පුළුවන් වේවි. හැබැයි කිසිම විටක ඔබේ කන්‍යාභාවය පරීක්ෂා කිරීමට කියා විවාහ අපේක්ෂිත පුද්ගලයාට ලිංගිකව ඔබ සමග හැසිරීමට ඉඩ දෙන්න එපා. එසේ  ඉඩදීමෙන් පසු කාන්තාවන් අත්හැර දැමූ  පෙම්වතුන් ගැනත් මා කියවල තියෙනවා. දෙදෙනාගේ ආදරය මත එක්වීම යනු කුමක්ද කපටි අදහසකින් එක්වීම යනු කුමක් ද යන්න තේරුම් ගැනීම අපහසු වෙන්න පුළුවන්.  ඒ සඳහා ඔබේ කල්පනාකාරී වීම හුඟක් වැදගත් වෙනවා. අද ලෝකය රැවටීම් හා රැවටවීම් වලින්  පිරිලයි තියෙන්නේ. 

(Thanks to Dainis Graveris for the image on Unsplash)

රැජින අලුත් මාලිගයක් සොයා යන ගමන

 

රැජින අලුත් මාලිගයක් සොයා යන ගමන

 

සමහර රජ ගෙවල්වල වුණත් ඉඩ මදිවෙන වෙලාවල් තියෙනවා. මී මැසි රැජින ගේ වැඩේ බිත්තර දමන එකනේ. ඔන්න කාලයක් එනවා රැජිනට බිත්තර දාන්න මී වදයේ ඉඩ නැතිවෙන. එච්චරටම මී මැසි ගහනය වැඩිවෙන්න ගන්නවා. මෙන්න මේ වෙලාවේ පරණ රැජින වෙන මාලිගයක් සොයා යන්න ලැස්ති වෙනවා. ඒ යන්නේ තනියම නෙවේ මී වදයේ ඉන්න පිරිසෙන් බාගයකුත් අරන්. මී මැස්සන්ගේ මේ චර්යාවට කියන්නේ සමූහ සරණය (swarming) කියලා. සාමාන්‍යයෙන් සම ශීතොෂ්ණ රටවල සමූහසරණය මැයි මාසේ මැද ඉඳලා ජුනි මාසේ අග දක්වා වෙනවා. මේ පිටවීමට කලින් මී වදයේ ලොකු ලක ලෑස්තියක් වෙනවා. මී මැසි ගහණය ශීග්‍රයෙන් වැඩි වෙනවා. වසන්තයේ මල් අධිකව පිපෙනවා. ඉතින් මි මැස්සන්ට මල් පැණි ඇතිවෙන්න ලැබෙනවා. ඉතින් රැජින සති ගණනක් තිස්සේ බිත්තර දාලා මි මැස්සෝ වැඩි කරලා මුලින්ම ඒ එකතුවන මී පැණි වලට උන් ලෑස්ති කරනවා.

අන්තිමේ මී පැණි පිරිලා රැජිනට බිත්තර දාන්න කුටි නැති වෙනවා.

මී වදයේ සෙනග පිරුණහම රැජිනගේ පෙරමෝන විසිරී යාම අඩු වෙනවා. මේකෙන් වැඩකාර මැස්සියන් දැනගන්නවා අලුත් රාජ කුමාරිකාවන් ටිකක් ඇති දැඩි කරන්න ඕන බව. ඉතින් අර කුටිවල ඉන්න ගැහැනු කීටයන්ට රෝයල් ජෙලි කවන්න පටන් ගන්නවා. මේ රාජ කුමරියන් වැඩෙන අතරේ වැඩකාරියෝ පරණ රැජිනට කෑම දෙන එක නවත්තලා ඩයට් එකකට යවනවා. ඒ මොකද දන්නවා ද? මේ රැජිනියෝ හරිම කම්මැලි තරබාරු අය. ඉතින් සාමුහසරණයේ දී පියාඹන්න බැහැ. ඒකට සුදානම කරන්න කෙට්ටු කරන්න තමයි ඩයට් කරවන්නේ. වැඩකාරියෝ නම් මී පැණි වලට කෑදර නිසා  හොඳට ශක්තිමත් වගේම පියාඹන්නත් දක්ෂයි.

ඔන්න රැජිනත් ගානට කෙට්ටු වෙලා දැන් කට්ටිය සමූහසරණයට සූදානම්, ඔක්කොමලා එක පාරටම වදයෙන් එළියට ඇවිත් පියාඹන්න ගන්නවා. ම් ම් .....ගාලා සද්දෙකුත් එක්ක වලාකුළක් පාවෙනවා වගේ පේනවා. සේරම එකම දිශාවකට පියාඹනවා . මුල් මි වදයෙන් මීටර් සීයක් විතර පහු වුණහම මැස්සෝ කොහේහරි ගසක කඳක් වගේ තැනක වහන්න පටන් ගන්නවා. මුලින්ම වහන්නේ රැජින. ඊට පස්සේ ඊට පස්සේ සේරම ලැගලා බෝලයක් වගේ වෙනවා. ඒක ෆුට් බෝලයක් විතර ලොකුයි. එහෙම වහලා පැයකට වැඩි කාලයක් ඉන්නවා. සමහර විට එතනින් ඉගිලිලා ආයෙත් කිලෝ මීටරයක් විතර පියඹලා ආයෙත් බෝලය හදා ගන්නවා. මේ බෝලයේ ඉඳලා ස්කවුට්ස් (Scouts)මැස්සියෝ දස අතේ පියඹලා වෙන මාලිගාවක් සොයන වැඩේ කරනවා. එක්කෙනෙකුට එහෙම තැනක් හමු වුණොත් එයා ආයෙත් බෝලය සොයාගෙන එනවා. ඒක අනික් සාමජිකයන්ට දන්වන්නේ වැගල් (Waggle dancing)නැටුම නම් විශේෂ හැසිරීමකින්. ඊට පස්සේ එයා තව සහෝදරියෝ කීප දෙනෙක් එතැනට යවනවා. එතැන හොඳයි කියලා එයාලටත් හිතුණොත් ආපහු ඇවිත් වැගල් නැටුම් දක්වනවා. කවුරුත් එකඟ වුණොත් බෝලයම අලුත් මාලිගාවට යනවා. ඒ තැන හුඟක් වෙලාවට ගස් බෙනයක්.

මී මැස්සන් ඇති කරන අයට මේ වගේ බෝලයක් දැක්කොත් මි මැසි පෙට්ටියක් අරන් බෝලය ඒකට දාගන්න පුළුවන්. මේ මි මැස්සන් සමූහසරණයට පෙර හොඳට බඩවල් පුරවාගෙන ඉන්නේ. ඒ වගේම අනාරක්ෂිත අනාථයෝ පිරිසක්. ඒ නිසා ඒ තරම් සැර නෑ. විදින්නේ නෑ. හුඟක් දුරට සෞම්‍යයයි. රැජින මි මැසි පෙට්ටියට ගිය හැටිය අනික් සේරම මැස්සෝ ඒකට ඇතුළු වෙනවා.

දැන් අර පරණ මාලිගාවේ ඉතුරු අය අර කලින් ලිපියේ කිව්ව විදියට අලුත් රැජිනක් ඇති කරගෙන අලුතෙන් වැඩ පටන් ගන්නවා.

Image from Unsplash 

මේ තරම් බත් කන්න ඕනද?

 මේ තරම් බත් කන්න ඕනද?  

අද ලංකාවේ හාල් මිල ගැන ලොකු කතාබහ යනවා පේනවා. අපි ඉස්සර පුරුදු වෙලා හිටියේ බත් ගොඩක් කන්න. පිඟාන මැද බත් හා මාළු කෑල්ලක්, එළවළු දෙක තුනක් වටේට දාගෙන තමයි කන්නේ. කොච්චර බත් කනවද කිව්වොත් සමහර රස දෙයක් තිබුණොත් බත් මරන්න පුළුවන් කියලා කතාවකුත් තියෙනවා. උදාහරණයක් විදිහට "ෂා නියම අඹ මාළුව. බත් මරන්න පුළුවන්".

අමුත්තෙක් ආවත් අපේ අම්මලා ආත්තම්මා ඒ අමුත්තගේ පිඟානට එපා කියද්දි තව බත් මාළු එළවළු බෙදනවා. ඒ ඔවුන්ගේ ආගන්තුක සත්කාර විදිය.

මං ඒ ක්‍රමය කළේ නෑ. තව ඕන නම් කන්න කියලා ආරාධනා කළා. ඒත් බෙදන්න ගියේ නෑ. ඒක මගේ ආගන්තුක සත්කාරයේ අඩුවක් කියලා හිතපු අයත් ඇති.

ඇත්තටම උස්මුරුත්තාවට එනකම් කන එක සෞඛ්‍ය සම්පන්න නෑ. ආහාර වෙලේ කාබෝහයිඩ්‍රේට් ප්‍රමාණය අඩු කිරීම ක්‍රමයෙන් කරගන්න පුළුවන්. එක පාරට බෑ. එහෙම කරලා දැන් මං බත් හැන්දකට වඩා කන්නේ නෑ. මස් කැබැල්ලක්, මාළු හෝ ඉස්සෝ වගේ ප්‍රෝටීන දෙයක් එළවළු සලාද පළතූරු තියේ නම් ඒවා එක්ක තමයි දැන් මං කන්නේ. එයින් ලැබෙන සැහැල්ලු බව සිතට වගේම ගතට සහනයක්.

සමහරු හිතන්නේ සීනි විතරයි නරක කියලා. සීනි ලුණු පිටි (sugar, salt, starch) තුනම නරකයි. අපි කන අලබතල බත් ඇට වර්ග සේරගෙම තියෙන පිටි ඇඟේ දී අන්තිමට සීනි වෙනවා. සීනි ඇඟෙන් ඉවත් කරන්න ඉන්සියුලින් වලට ලොකු බරක් එනවා. ඒක අන්තිමට දරන්නට බැරි වෙනවා. තරබාරු වීම දියවැඩියාව ඊළඟ පෝලිමේ එනවා.

සමබර ආහාර පිඟානක් ඉල්ලුවම මට Meta AI දුන්න එක රූපයේ පෙන්වා තිබෙනවා. නමුත් මට නම් මෙයින් බාගයක් වත් කන්න බෑ. මේ වගේ පිඟානක් ලැස්ති කරන්න ලංකාවේ වැඩිමනත් ජනතාවකට බෑ. නමුත් තියෙන සම්පත් එක්ක රටට ප්‍රදේශයට ගැළපෙන විදියට කර ගන්න උනන්දුව ඇති නම් බැරි කමකුත් නැතැයි හිතනවා.

උණුසුම්ය ඒ හිම කිරම

 උණුසුම්ය ඒ හිම කිරම

හිම කිරම තොල ගාමින්

අපි එකට ළංවී ඉඳගෙන හිටිය

නගරය කෙළවර අවන්හලේ

දකූණු මුල්ලේ අසුන් දෙක

තියෙනවද තාම එතනම

හිම කිරම තොලගෑවිට දැනුණු

ලොමුඩැහැ ගැන්වුණු සීතල

මතකයෙන් ගියත් හුඟක් ඈතට

ඔබේ දෙතොල් පළවැනි වතාවට

ඒ වගේම අන්තිම වතාවට

මගේ කම්මුලේ තැබුව

උණුසුම මට දැනේ තාම!

ලෝක ගුරු දිනය වෙනුවෙන් මතකය තුළ සැරි සරමි.

 ලෝක ගුරු දිනය වෙනුවෙන් මතකය තුළ සැරි සරමි.

මේ උපහාරය ගුරු මවුනි ඔබටය!

ගුරුවරු පහන් ටැඹක් සේ ඍජු ලෙස සිට ගනිමින් සිසුන්ට ඉදිරි මග පෙන්වති. අපේ ජීවිතයේදී හමුවූ ගුරුවරුන් අතරින් අපේ මතකයේ විවිධ ස්වරූප වලින් සටහන් වූ ගුරුවරු ඇත්තාහ. එයින්ද අමතක නොවන විචිත්‍ර මතකයක් සටහන්ව ඇත්තේ ඒ ගුරුවරුන් අතරෙන් අතළොස්සකගේ පමණි. පාසල් ජීවිතයේදී මා කිසි දිනක ගුරුවරයෙකුගෙන් ඉගෙන ගෙන නැත. සියල්ලෝම ගුරුවරියෝ වූහ. ( එක්තරා අවස්ථාවක උසස් පෙළ සමත් මහින්දයේ අය්යා කෙනෙක් රසායන විද්‍යාව ටික දිනක් ඉගැන්වූ බව මතකයේ තිබේ.) මේ ගුරුමවුන් අතරෙන් මගේ මතකයේ නොමැකෙන සටහනක් තැබූ කිහිප දෙනෙකුට උපහාරය පිණිස මේ සටහන තබමි.

මා බාලාංශ පන්තියට බාර ගත්තේ සෙනෙවිරත්න ගුරුතුමියයි. මා අඬ අඬා තාත්තා හෝ අම්මා පසුපස ගෙදර දුවන්න හදන විට එතුමිය වේවැල පෙන්වූවා මතකය. එහෙත් ඒ වේවැල කිසිදා හැඬවුනේ නම් නැත. එතුමිය සිසුන්ට තම දරුවන්ට මෙන්ම ආදරය කළා ය. සෙනෙවිරත්න ගුරුතුමිය අකුරු ඉගැන්වූ හැටි ගැන නම් මට මතකයක් නැත. එහෙත් මිදුලේ මහදැනමුත්තා රඟපෑ හැටි මතකයේ තිබේ. ගෝලයෝ රොත්ත හා මහා දැනමුත්තා අපි අතරෙන් තෝරා ගනු ලැබිණ. පද්මිණි හැමවිටම පුවක් බඩිල්ලා වූවාය. මම ඉඳිකටු පැංචා මිස වෙන කෙනෙක් නොවීමි. එළුවා මුට්ටිය ඔළුවේ හිරවී ඇවිදින හැටි ගුරුතුමිය රඟ දක්වා පෙන්වූවාය. එතුමියගේ පුත්‍රයාද අපේ පන්තියේම ඉගෙන ගත් සිසුවෙකු විය. එදා බාලිකා පාසලේ බාලාංශ පන්තියේ පිරිමි ළමයි දෙදෙනෙක් වූහ. ගුරුතුමියගේ පුතා හා විදුහල් පති තුමියගේ පුතා ඒ දෙදෙනායි. හැබැයි ඒ දෙදෙනා නම් අප බුලි කළෝය. මගේ කකුල් වල වූ තුවාල වලට පුළුන් අලවාගෙන ගිය බැවින් ඔවුන්ට මා 'පුළුන් බබා' විය. සෙනෙවිරත්න ගුරුතුමියගේ ස්වාමි පුරුෂයා අපේ පවුලේ හිතවතෙකු වූ නිසා එතුමිය වරක් හෝ දෙවරක් අපේ ගෙදර පැමිණි බවත් මතකය. එතුමිය ගැන මට ඇති අවසාන මතකය ඉතා දුක්බර සංවේදී එකකි. එවිට මා හත්වන ශ්‍රේණියේ ඉගෙනුම ලැබුවෙමි. හදිසියේ පාසලින් අප අවමංගල උත්සවයකට සහභාගී කරවනු ලැබිණ. මිය ගොස් සිටියේ මගේ පළමු ගුරුතුමිය සෙනෙවිරත්න මිස් වීම ඇදහිය නොහැකි විය. ඇය සුදෝ සුදු ඇඳුමින් සැරසී පෙට්ටියක උඩුකුරුව වැතිර සිටියාය. මට ඇතිවුයේ මහත් ශෝකයකි.

මීළඟට මට නොමැකෙන මතකයක් එන්නේ හත්වන ශ්‍රේණියේදී සිංහල විෂය ඉගැන්වූ බ්‍රැන්ඩිගම්පොළ ගුරුතුමියයි. ඇය සිංහල කාව්‍ය රසාස්වාදය ඉගැන්වූ ආකාරය මගේ සිංහල දැනුම වර්ධනයට පමණක් නොව කියවීමේ පිපාසාව ඇති කිරීමටත් මේ ලිවීමේ හැකියාවටත් ඉමහත් බලපෑමක් කර ඇති බව මට අද වඩාත් තේරුම් යයි. එතුමිය ගුරු මේසය කොණක ඉඳගෙන රඟ දක්වමින් කවි කියා දුන්නාය. " නිකට ගෙන සිඹ " කියා ජූතක බමුණා ගැන කියන අවස්ථාවේ සිසුවියකගේ නිකට අල්ලා රංගනයක යෙදෙමින් එය අපට කාවැද්දු හැටි ඉතා රසවත්ය. මා ගුරු ජීවිතය ගෙවද්දී ඇතැම් පන්තියක් ලඟින් යන විට පුටුවේ ඔහේ නිදිබරව ඉඳගෙන උගන්වන ඇතැම් ගුරුවරියක් දකින විට අද එවැනි ගුරුවරු නැත්දෝයි ඒ ඉගෙන ගන්නා සිසුන් ගැන මට මහත් දුකක් ඇති විය. ඇතැම් විට මා වැරදි වන්නත් ඇත. ඒ වෙලේ ඉගැන්වූ ගුරුවරියට යම් අපහසුතාවයක් තිබුණා වන්නටත් පුළුවන. කෙසේ නමුත් මගේ දයාබර බ්‍රැන්ඩිගම්පොළ ගුරුතුමියද මහරගම දී සිදුවූ රිය අනතුරකින් අවාසනාවන්ත ලෙස මියගිය බව මම පුවත්පත් මගින් දැන ගතිමි.

මී ළඟ මතකය මගේ සාමාන්‍ය පෙළ ජීව විද්‍යා ගුරුතුමිය වන දේවේන්ද්‍ර මැතිනියයි. එකල අපි විද්‍යා විෂය ධාරාවට තෝරා ගනු ලබන්නේ අටවෙනි ශ්‍රේණි විභාගයෙනි. නමවන ශ්‍රේණියේ සිට ජීව විද්‍යාව ඇතුළු විද්‍යා විෂයයන් ඉගෙනීම ආරම්භ විය. මා සිත් ගත්තේ ජීව විද්‍යාවයි. දේවේන්ද්‍ර ගුරුතුමිය හරිම සුන්දරය. ඈ තනි පාට සාරියට මල් මල් හැට්ටයක් ඇන්දාය. මල් මල් සාරියට ගැළපෙන තනි වර්ණ හැට්ට ඇන්දාය. ඇගේ හැට්ටය කෙතරම් එකම පතොරමකට සකස් කර තිබුණේ ද යත් ස්වල්පයක් හෝ එහෙ මෙහෙ වූවොත් ඇගේ සුදු පැහැති පිටෙහි අව්වට පිළිස්සී ගිය තීරුවක, මද දුඹුරු පැහැයක් පෙනීමෙන් ඒ වෙනස අපට කියා පායි. හිසකේ එකම විදියට සීරුවට පීරා පිටුපසට කර සරළ කොණ්ඩ මෝස්තරයක් දැම්මාය. ඇගේ වචන සුමටය, තීව්රය. ඉංග්‍රීසි බසිනුත් ඉඳ හිට උගන්වයි. මම ගුරුතුමියට මෙන්ම ජීව විද්‍යාවට ද එකසේ ඇලුම් කළෙමි. මගේ මාසික පරීක්ෂණ ලකුණු අනුව එතුමිය මගේ දක්ෂතා අඳුනා ගත්තාය. ප්‍රයෝගික වැඩට ගෙදරින් ගෙන යා යුතු දේ මම වහාම සුදානම් කර රැගෙන ගියෙමි. වරක් විවිධ පස් වර්ග ගෙන යාමට නියම විය. මා ඒ සියල්ල මනාසේ අහුරාගෙන රැගෙන ගියෙමි. ඇය මැටි පස් වල සියුම් බව දැක," මේ වගේ ළමයි ඉන්නවා නම් උගන්නන ආස හිතෙනවා " කීවාය. මම පස් වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියෙමි. ඒ අවුරුදු දෙකේම ජීව විද්‍යා පන්ති ත්‍යාගය මා සතු විය. පාසලින් අස්වූ පසු දෙවරක් එතුමිය දැක ගැනීමට හැකි විය. එක වරක් මගේ නැන්දනියකගේ අව මංගල උත්සවයක දීය. ඒ නැන්දා එතුමියගේ මිතුරියකි. දෙවන වර ආදී ශිෂ්‍යා සංගමයේ ආරාධනයකට එතුමිය පැමිණි වෙලේය. දැන් එතුමිය තම දරුවන් සමග විප්‍රවාසයේ ඉන්නා බව දැන ගතිමි.

මී ළඟ මතකය දහනායක ගුරුතුමිය ගැනයි. ඇය මට ආදරය කළ තරමට මා ඇයට ආදරය නොකළා යයි මට පසු තැවීමක් තිබේ. එතුමිය මට ඉගැන්වූ ඉංග්‍රීසි විෂය කලින් එම විෂය ඉගැන්වූ ගුණවර්ධන මියගේ ඉගැන්වීම තරම් මට ඇල්ලුවේ නැත. ඒ නිසා මම දිනක් ඉංග්‍රීසි විෂය වෙලාවේ පැරණි ගුරුතුමිය සොයා ගියෙමි. මා එහි ඉඳගෙන සිටින විට දහනායක ගුරුතුමිය පැමිණ " පැදුරටත් නොකිය ආව නේද ?" කියා දුකෙන් පවසා ගුණවර්ධන ගුරුතුමියට කියා මා නැවත කැඳවා ගෙන ගියාය. එදා සිට මා ඇගෙන්ම ඉංග්‍රීසි ඉගෙන ගතිමි. නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා තරගයේදී එතුමිය මා ජපන් ළදැරියක ලෙස සරසා විවිධ ජාතීන් නියෝජනය කරන තරගයට ඉදිරිපත් කළාය. ඇත්තෙන්ම මම ඇයට ආදරය කළෙමි. ඇයද වරක් මට අගනුවර සරසවියේදී හමු වූවාය. මා සරසවි ඒම ගැන සතුටු වූවාය.

චිත්‍ර ගුරුතුමිය වූ මිස් රූබි අමතක කරන්න කොහෙත්ම බැරිය. ඇගේ මුදු ගැසුණු හිස කෙස් හා සුන්දර මුහුණත් පිළිවෙළට අඳින සාරිත් මිහිරි මතක්යව සිත තුළ අදටත් තැන්පත්ව තිබේ. බුදුගේ ළඟ කොරිඩෝවේ චිත්‍ර පන්තියේ අපි ඇයගෙන් චිත්‍ර ඉගෙන ගත්තෙමු. දිය සායම් වර්ණ ඉංග්‍රීසියෙන් හඳුන්වන හැටි ඉගැන්වුයේ ඇයයි. මම චිත්‍ර වලට දක්ෂ වූ නිසා ඇගේ ආදරය නොමඳව මට හිමි විය. සාමාන්‍ය චිත්‍ර ඇඳීමෙන් ඔබ්බට ගොස් විවිධ උත්සව, තරග ආදිය සඳහා ද අපි චිත්‍ර ඇන්දෙමු. රූබි මිස් මට කිහිප වරක්ම අගනුවර දී හමු විය. අවසානයේ ඇයට අවසන් සමු දීමට මොරටුවේ ඇගේ නිවසට ගියෙමි.

පාසල් වියේදී මා ලියූ කවි පන්ති තරග වලට ඉදිරපත් කිරීමට පෙර අඩුපාඩු සකසා ගැනීමට උපදෙස් දුන් සමරසිංහ ගුරු තුමිය මගේ මතකයේ කොනකට වී සදාකල්ම ජීවත් වන්නිය. ඒ උපදෙස් අනුව ඉදිරිපත් කරන ලද කවි පන්ති වලට සමස්ත ලංකා ජයග්‍රහණ හිමිවීම පාසලටම ගෞරවයක් වීම සතුටට කරුණකි. අදටත් කවියක් ලියද්දී ඒ කියූ වදන් මතකයට ගනිමි.

තවත් ගුරු මවු වරුන් කිහිප දෙනෙක් පිලිබඳ සොඳුරු මතක ඡායාවන් නැත්තේ නොවේ. ඒවා මිහිර අමිහිර දෙකම මිශ්‍ර වූ ඒවාය. මගේ පාසල් ගුරුවරුන් පිලිබඳ මිහිරි මතක සටහන මෙතෙකින් නිම වන්නේය.

Image from the Internet

කැලිෆෝනියාවේ කඳුවල බඩගාමී

 

කැලිෆෝනියාවේ කඳුවල බඩගාමී

 

ඒ කාලයේ මතකය ගෙන අතගාමී

සිහරාජයේ සිසිලස අරගෙන නාමී

ගිම්හානයේ උණුසුම ඉන් පිස දාමී

කැලිෆෝනියාවේ කඳුවල බඩගාමී

 

දිව ගිලගෙනම එක වැහි බිඳකුදු නැතුව

ගහකොළ සිටින හැටි කිසි වගකුත් නැතුව

තණකොළ මොහොතකින් ඇවිළෙන්නට පැතුව

බල බල නගිමු කන්දට වෙහෙසින් යුතුව

 

ගින්නක් ඇති වුණොත් රැකවරණෙට මත්තේ

වියලුණු බිමේ ගිනි පටි කපලා ඇත්තේ

මව්රට සොඳුරුබව මතකෙට පැන ගත්තේ

නිල්ලෙන් වැහුණු වන බිම් නේ හැම පැත්තේ

 

සුළං කෝඩ දිව විත් අඩුවක් නැතුව

ඇදන් දුවන තරමට වී බලගතුව

අරන් නැගුණු දූවිලි ඉහළට මතුව

බලන් ඉන්න සිදුවුණි කඳුලින් යුතුව

 

ගිම්හානයේ සරතැස දුක දරාගෙන

වස්සානයක් ළඟ නැති මුත් එබීගෙන

සිත්මානයේ සිතුවම් නෙක මවාගෙන

ඇස් මානයේ වනපස මල් පිපීගෙන

 

වමාරා කකා ඔහෙ කම්මැලි කමට

හරකුන් හිටියෙ කරවී කට්ට අව්වට

චිප් එල්ලා ඇතත් උන් හැමගෙ කන් යට

හණ ගැහු අකුරු මොකටද මන්ද උන් පිට

 

මුදුනට නැගී ඇස් යොමු කළා රවුමට

කුදු බව දැනුණි ඈතින් පෙනෙන රට තොට

හඳුනණ කිසිත් නැත එක වගේ වටපිට

කඳුයනු කිසිත් නොව පාඩම්ය අපහට

 

නොස්ටල්ජික් කතා 6 - ලොකු මුත්තණ්ඩි හොල්මනක් වීම

 නොස්ටල්ජික් කතා 6

ලොකු මුත්තණ්ඩි හොල්මනක් වීම

ඇත්තටම අපි පොඩි කාලේ හොල්මන් කතා, භූත කතා අහන්න හරිම ආසයි. හොල්මන් හරි භූතයො හරි කොහේ හරි ඇති කියලා නේ අපි හිතුවේ. මොකද ඒවා කියන අය ඇත්තටම දැක්ක වගේ අතේ පැළවෙන බොරු දෙසාබානවා නේ. ජන කතාවලත් බණ කතා වලත් ප්‍රේතයෝ, භූතයෝ, යක්ෂයෝ, පිසාචයෝ ඉන්නවනේ.

ඔහොම ඉන්න අතරේ අපේ ලොකු මුත්තණ්ඩි මැරුණා. උන්දලාගෙ ගේ තිබුණෙ අපේ වත්තට අල්ලපු වත්තක. නිතරම අපේ ගෙදර එනවා ඒ දවස් වල. ඇවිත් බුලත් විට එහෙම කකා අපේ මුත්තණ්ඩි එක්ක කතාව දාගෙන ඉන්නවා. ඒ දෙන්නා එක කුස උපන් අයියා මලෝ නේ.

මේ සිද්ධිය වෙද්දී උන්දෑ මැරිලා මාස ගණනක් ගිහින් වගේ තමයි මතක.

එක දවසක් හැන්දෑවේ අපි කට්ටිය ඒ කියන්නේ නංගිලා මල්ලිලා ඇරුණම පැට්ටා කියලා අපි හඳුන්වපු අල්ලපු ගෙදර අයියා කෙනෙකුත් හිටියා. එයාගේ හරි නම නීල්. ගෙදරට පැටි මහත්තයා. අපට පැට්ටා.

මට මතක විදියට අවුරුදු දවස් වගේ. ආත්තම්මා තෙල් ලිප තියලා කැවුම් කොකිස් එහෙමත් හදනව නේ. මේ තෙල් කෑම අපි කෑවොත් වතුර නොබී එළියට යන්න තහනම්. මොකද පෙරේතයෝ බැල්ම හෙලනවා. අපේ පහේ පොතේ ඔහොම කතාවක් තිබුණා. කතාවේ නම රොමාගේ වාසනාව. රොටියක් කකා රොමා සොහොනට ගිහින් ඉන්නකොට රොමාගෙ රොටිය සොහොන් කොතක් උඩ ඉඳගෙන හිටි යකෙක් උදුරා ගන්නවා. අන්තිමට යකා හිරෙන් පැනපු හිර කාරයෙක්.

ඉතින් අපේ ගෙදර හදන අර කැවිලි එළියට ගෙනියනවා නම් ආත්තම්මා ඒවා සමග යකඩ ඇණයක් තියලා තමයි අහුරන්නේ. යකඩ ඇණේට යක්කු බයයිලු.

මට වැල්වටාරම් නැතුව කතාව කියන්න බෑ වගේ නේද? ඔන්න අපි එදා ඉස්තෝප්පුවේ ඉඳගෙන තමයි සෙල්ලම් කළේ. එතන මිටි තාප්පයයෙන් ඔබ්බේ ගෙදරට එන පාර හොඳට පේනවා. ඒ වෙලාවේ හොඳටම කළුවර වැටිලා. සාලයේ පෙට්රොමැක්ස් ලාම්පුව පත්තු වුණාට පාරට එළිය එන්නේ නෑ නේ. ඉස්තෝප්පුවේ ටී පෝව උඩ තිබුණේ ග්ලෝබ් චිමිනිය දාපු ලාම්පුව විතරයි. ඒකේ එළිය එච්චර ප්‍රභල නෑ.

ඔන්න පැට්ටා එක පාරට පාර දිහා විමසුම් බැල්මක් හෙලනවා. එයාගේ ඇස් ගෙඩි දෙක දොඹ ගෙඩි දෙකක් වගේ එළියට නෙරලා.  මූණත් සුදුමැලි වෙලා.  ඒත් එක්කම මහා භයානක හඬකින් කියනවා,

"අර අර සුදු නෝනා, හිච්චි නෝනා අර බලන්න. රාළහාමි නේද එන්නේ?"

රාළහාමි කියන්නේ අපේ අර මැරුණු ලොකු මුත්තණ්ඩි.

මාත් එතන හිටි අනික් අයත් බය බිරාන්ත වෙලා ඒ පැත්ත බැලුවා.

අම්මෝ! ඇත්ත නේන්නම් ලොකු මුත්තණ්ඩි හොඳට ට්වීඩ් රෙද්ද ඇඳලා කෝට් එක උඩින් දාලා බස්තමත් අතේ අරන් අපේ ගෙදර පැත්තට එනවා. ඇත්තටම ලොකු මුත්තණ්ඩිම තමයි. කිසිම වෙනසක් නෑ. පිටි පස්සට කොණ්ඩේ පීරලා ඒ විදියමයි. පස්සට බැඳපු කොණ්ඩ පුරුච්චිය පෙනුණේ නෑ. උන්දෑ අපේ දිහාවටනේ ආවේ.

හැබැයි පොඩි වෙලාවයි එහෙම පෙනුණේ. එක පාරට උන්දෑ නැතුව ගියා.

අපි බයවෙච්ච පාර කට්ටියම එකට බදාගෙන ගේ ඇතුළේ තමයි නැවතුණේ. හැබැයි ඒ වෙලාවේ ලොකු අයට මේ කතාව කිව්වේ නෑ. පස්සේ අම්මාට මේ කතාව කිව්වම අම්මා කිව්වේ ලොකු  මේ ඉඩකඩම් වලට ආසාව හින්දා පෙරේතයෙක් වෙලා ඇවිත් වෙන්න ඇති කියලයි. ඊට පස්සේ වුණත් ආයේ කළුවරේ සෙල්ලම් කරන එක නැවතුනෙත් නෑ. අපට හොල්මනක් තියා මොකා ආවත් ගාණක් නෑ වගේ. පෙරේතයෝ භූතයෝ කොහෙද අපිත් එක්ක එයාලගේ සෙල්ලම් දාන්නේ? ඒක පුදුම ළමා කාලයක් කියන්නේ ඒ නිසා.

ඇත්තටම හොල්මන් ගැන මගේ මුල්ම අත්දැකීම නම් ඒක. හුඟක් වෙලාවට ඒක පැට්ටා එහෙම දැකලා හෝ නැතුව හෝ අපේ මනස ඒ විදියට හැඩ ගැහුව නිසා අපටත් එහෙම පෙනුණා වෙන්න ඇති කියලයි අද මට හිතෙන්නේ. මොකද අඳුරේ වැනෙන කෙසෙල් කොළයක් වුණත් මිනිහෙක් වගේ හිතට පේනවා නේ. හොල් + මන = හෙලවෙන මනස.