මේ තරම් බත් කන්න ඕනද?
Tuesday, October 22, 2024
මේ තරම් බත් කන්න ඕනද?
Saturday, October 19, 2024
උණුසුම්ය ඒ හිම කිරම
උණුසුම්ය ඒ හිම කිරම
හිම කිරම තොල ගාමින්
අපි එකට ළංවී ඉඳගෙන හිටිය
නගරය කෙළවර අවන්හලේ
Saturday, October 5, 2024
ලෝක ගුරු දිනය වෙනුවෙන් මතකය තුළ සැරි සරමි.
ලෝක ගුරු දිනය වෙනුවෙන් මතකය තුළ සැරි සරමි.
Tuesday, October 1, 2024
කැලිෆෝනියාවේ කඳුවල බඩගාමී
කැලිෆෝනියාවේ කඳුවල බඩගාමී
ඒ කාලයේ මතකය ගෙන අතගාමී
සිහරාජයේ සිසිලස අරගෙන නාමී
ගිම්හානයේ උණුසුම ඉන් පිස දාමී
කැලිෆෝනියාවේ කඳුවල බඩගාමී
දිව ගිලගෙනම එක වැහි බිඳකුදු නැතුව
ගහකොළ සිටින හැටි කිසි වගකුත් නැතුව
තණකොළ මොහොතකින් ඇවිළෙන්නට පැතුව
බල බල නගිමු කන්දට වෙහෙසින් යුතුව
ගින්නක් ඇති වුණොත් රැකවරණෙට මත්තේ
වියලුණු බිමේ ගිනි පටි කපලා ඇත්තේ
මව්රට සොඳුරුබව මතකෙට පැන ගත්තේ
නිල්ලෙන් වැහුණු වන බිම් නේ හැම පැත්තේ
සුළං කෝඩ දිව විත් අඩුවක් නැතුව
ඇදන් දුවන තරමට වී බලගතුව
අරන් නැගුණු දූවිලි ඉහළට
මතුව
බලන් ඉන්න සිදුවුණි කඳුලින් යුතුව
ගිම්හානයේ සරතැස දුක දරාගෙන
වස්සානයක් ළඟ නැති මුත් එබීගෙන
සිත්මානයේ සිතුවම් නෙක මවාගෙන
ඇස් මානයේ වනපස මල්
පිපීගෙන
වමාරා කකා ඔහෙ කම්මැලි කමට
හරකුන් හිටියෙ කරවී කට්ට අව්වට
චිප් එල්ලා ඇතත් උන් හැමගෙ කන් යට
හණ ගැහු අකුරු මොකටද මන්ද උන් පිට
මුදුනට නැගී ඇස් යොමු කළා රවුමට
කුදු බව දැනුණි ඈතින් පෙනෙන රට තොට
හඳුනණ කිසිත් නැත එක වගේ වටපිට
කඳුයනු කිසිත් නොව පාඩම්ය අපහට
Thursday, September 26, 2024
නොස්ටල්ජික් කතා 6 - ලොකු මුත්තණ්ඩි හොල්මනක් වීම
නොස්ටල්ජික් කතා 6
ලොකු මුත්තණ්ඩි හොල්මනක් වීම
ඇත්තටම අපි පොඩි කාලේ හොල්මන් කතා, භූත කතා
අහන්න හරිම ආසයි. හොල්මන් හරි භූතයො හරි කොහේ හරි ඇති කියලා නේ අපි හිතුවේ. මොකද
ඒවා කියන අය ඇත්තටම දැක්ක වගේ අතේ පැළවෙන බොරු දෙසාබානවා නේ. ජන කතාවලත් බණ කතා
වලත් ප්රේතයෝ, භූතයෝ, යක්ෂයෝ, පිසාචයෝ
ඉන්නවනේ.
ඔහොම ඉන්න අතරේ අපේ ලොකු මුත්තණ්ඩි මැරුණා. උන්දලාගෙ ගේ
තිබුණෙ අපේ වත්තට අල්ලපු වත්තක. නිතරම අපේ ගෙදර එනවා ඒ දවස් වල. ඇවිත් බුලත් විට
එහෙම කකා අපේ මුත්තණ්ඩි එක්ක කතාව දාගෙන ඉන්නවා. ඒ දෙන්නා එක කුස උපන් අයියා මලෝ නේ.
මේ සිද්ධිය වෙද්දී උන්දෑ මැරිලා මාස ගණනක් ගිහින් වගේ
තමයි මතක.
එක දවසක් හැන්දෑවේ අපි කට්ටිය ඒ කියන්නේ නංගිලා මල්ලිලා
ඇරුණම පැට්ටා කියලා අපි හඳුන්වපු අල්ලපු ගෙදර අයියා කෙනෙකුත් හිටියා. එයාගේ හරි නම
නීල්. ගෙදරට පැටි මහත්තයා. අපට පැට්ටා.
මට මතක විදියට අවුරුදු දවස් වගේ. ආත්තම්මා තෙල් ලිප
තියලා කැවුම් කොකිස් එහෙමත් හදනව නේ. මේ තෙල් කෑම අපි කෑවොත් වතුර නොබී එළියට යන්න
තහනම්. මොකද පෙරේතයෝ බැල්ම හෙලනවා. අපේ පහේ පොතේ ඔහොම කතාවක් තිබුණා. කතාවේ නම
රොමාගේ වාසනාව. රොටියක් කකා රොමා සොහොනට ගිහින් ඉන්නකොට රොමාගෙ රොටිය සොහොන් කොතක්
උඩ ඉඳගෙන හිටි යකෙක් උදුරා ගන්නවා. අන්තිමට යකා හිරෙන් පැනපු හිර කාරයෙක්.
ඉතින් අපේ ගෙදර හදන අර කැවිලි එළියට ගෙනියනවා නම්
ආත්තම්මා ඒවා සමග යකඩ ඇණයක් තියලා තමයි අහුරන්නේ. යකඩ ඇණේට යක්කු බයයිලු.
මට වැල්වටාරම් නැතුව කතාව කියන්න බෑ වගේ නේද? ඔන්න අපි
එදා ඉස්තෝප්පුවේ ඉඳගෙන තමයි සෙල්ලම් කළේ. එතන මිටි තාප්පයයෙන් ඔබ්බේ ගෙදරට එන පාර
හොඳට පේනවා. ඒ වෙලාවේ හොඳටම කළුවර වැටිලා. සාලයේ පෙට්රොමැක්ස් ලාම්පුව පත්තු වුණාට
පාරට එළිය එන්නේ නෑ නේ. ඉස්තෝප්පුවේ ටී පෝව උඩ තිබුණේ ග්ලෝබ් චිමිනිය දාපු ලාම්පුව
විතරයි. ඒකේ එළිය එච්චර ප්රභල නෑ.
ඔන්න පැට්ටා එක පාරට පාර දිහා විමසුම් බැල්මක් හෙලනවා. එයාගේ ඇස් ගෙඩි දෙක දොඹ ගෙඩි දෙකක් වගේ
එළියට නෙරලා. මූණත් සුදුමැලි වෙලා. ඒත් එක්කම මහා භයානක
හඬකින් කියනවා,
"අර අර සුදු නෝනා, හිච්චි නෝනා
අර බලන්න. රාළහාමි නේද එන්නේ?"
රාළහාමි කියන්නේ අපේ අර මැරුණු ලොකු මුත්තණ්ඩි.
මාත් එතන හිටි අනික් අයත් බය බිරාන්ත වෙලා ඒ පැත්ත
බැලුවා.
අම්මෝ! ඇත්ත නේන්නම් ලොකු මුත්තණ්ඩි හොඳට ට්වීඩ් රෙද්ද
ඇඳලා කෝට් එක උඩින් දාලා බස්තමත් අතේ
අරන් අපේ ගෙදර පැත්තට එනවා. ඇත්තටම ලොකු මුත්තණ්ඩිම තමයි. කිසිම
වෙනසක් නෑ. පිටි පස්සට කොණ්ඩේ පීරලා ඒ විදියමයි. පස්සට බැඳපු කොණ්ඩ පුරුච්චිය
පෙනුණේ නෑ. උන්දෑ අපේ දිහාවටනේ ආවේ.
හැබැයි පොඩි වෙලාවයි එහෙම පෙනුණේ. එක පාරට උන්දෑ නැතුව
ගියා.
අපි බයවෙච්ච පාර කට්ටියම එකට බදාගෙන ගේ ඇතුළේ
තමයි නැවතුණේ. හැබැයි ඒ වෙලාවේ ලොකු අයට මේ
කතාව කිව්වේ නෑ. පස්සේ අම්මාට මේ
කතාව කිව්වම අම්මා කිව්වේ ලොකු මේ ඉඩකඩම්
වලට ආසාව හින්දා පෙරේතයෙක් වෙලා ඇවිත් වෙන්න ඇති කියලයි. ඊට පස්සේ වුණත් ආයේ
කළුවරේ සෙල්ලම් කරන එක නැවතුනෙත් නෑ. අපට හොල්මනක් තියා මොකා ආවත් ගාණක් නෑ වගේ. පෙරේතයෝ භූතයෝ කොහෙද අපිත් එක්ක එයාලගේ
සෙල්ලම් දාන්නේ? ඒක පුදුම
ළමා කාලයක් කියන්නේ ඒ නිසා.
ඇත්තටම හොල්මන් ගැන මගේ මුල්ම අත්දැකීම නම් ඒක. හුඟක්
වෙලාවට ඒක පැට්ටා එහෙම දැකලා හෝ නැතුව හෝ අපේ මනස ඒ විදියට හැඩ ගැහුව නිසා අපටත්
එහෙම පෙනුණා වෙන්න ඇති කියලයි අද මට හිතෙන්නේ. මොකද අඳුරේ වැනෙන කෙසෙල් කොළයක්
වුණත් මිනිහෙක් වගේ හිතට පේනවා නේ. හොල් + මන = හෙලවෙන මනස.
Friday, September 6, 2024
නොස්ටැල්ජික් කතා 5 මුත්තණ්ඩි ගේ පූසන් වළදැමීම
නොස්ටැල්ජික් කතා 5
මහ පූසී අපේ
ගෙදරට ආවේ කොහේ ඉඳලා ද කියලවත්
කවදාද කියලවත් අපට නම් මතකයක්
නැහැ. හැබැයි මතක ගොඩක් අපට දීලා අනේක දුක් මෙන්ම සැප විඳලා අවුරුදු 15ක් අවසානයේ ඈ අපේ ඉස්සරහම අවසන් හුස්ම පොද
වාතයට එකතු කළේ ටිකක් කල් ලෙඩ වෙලා ඉඳීමෙන් පස්සෙයි. අත්තම්මා කෑම බිමෙන් නම්
සතුන්ට කිසි අඩුවක් කරන්නේ නෑ. ඒක ඇගේ කරුණාව වගේම අභිමානයේත් එකතුවෙන් වුණු
දෙයක්.
"බල්ලගේ ඉරනම්
කටු පේනවා. මිනිස්සු හිතයි අපි කන්න දෙන්නේ නෑ කියලා" ගෙදර බල්ලා පොඩ්ඩක්
කෙට්ටු වුණහම ඈ කිව්වා.
කොහොම කන්න
දුන්නත් පූසෝ ගෙදරම ඉන්නේ නැහැනේ. ඉතින් මහපුසී අහලපහල ගෙවල්වල සංචාරේ ගියා. අන්න
එහෙම ගිය වෙලාවල්වල සමහර නපුරු මිනිස්සු ගල් වලින් ගහලා ද දන්නේ නැහැ ඇගේ එක ඇහැක්
රතුවෙලා ඉදිමිලා එළියට පැනලා වගේ වුණා. අත්තම්මා ඇස් වෙදහාමිනේ නොවැ. අර බුද්ධදාස රජ්ජුරුවෝ නයාටත් බෙහෙත් කළා වගේ ආත්තම්මා
පුසගේ ඇහැටත් බෙහෙත් කරලා හොඳ කළා.
මහ පූසීට
තිබුණේ පොල් සම්බල් පාට, කළු පාට හා සුදු පාට කියන පාට තුනේ ලෝම
ගොඩක්. එහෙම පාට තුන තියෙන හැම පුසන්ම ගැහැනු සතුන් නිසා ඈත් ගැහැනු සතෙක් වුණා. ඒ
කාලේ පූසන් වන්ද්යාකරණය කියලා දෙයක් තිබුණේ නැහැනේ. ඉතින් මහ පුසිගේ බඩ වරින් වර
ලොකු වුණා . ටික දවසකින් මඩුවේ හරි, ගෙයි කුස්සි කොටසේ
ගබඩා කාමරයේ හරි, ආත්තම්මාගේ
කාමරයේ හරි ඒ බඩ නිදහස් කරලා පුළුන් බෝල ටිකක් අපට දකින්න සැලැස්සුවා. එයාලා ඇස්
අරිනකම් වගේම ඇස් ඇරියට පස්සෙත් මහ පුසීගේ වැඩේ පුළුන් බෝල කටින් ඩැහැගෙන රට වටේ
ඇවිදිනවා. ඒක පූස් අම්මලාගේ රාජකාරියක් නේ.
මේ මහ පුසිටයි
පැටවුන්ටයි අපේ මුත්තණ්ඩි නම් පොඩ්ඩක්වත්
කැමති වුණේ නෑ . අපි පූසෝ අතපත ගානවට වඩා ගන්නවට ආස වුණේ නැහැ. මේකට හේතුව හැටියට
මුත්තණ්ඩි කියන්නේ
“දරුවෝ බල්ලලු
අල්ලන්න එපා. ඔය මවිල් පපුවට යනවා.”
මේක හැර උන්දැ
අකමැතිම තව එකක් තිබුණා . ඒ අපේ බුලත් කෑම. උන්දැ නම් බුලත්,පුවක්, හුණු, දුම්කොළ පදමට දාලා බුලත් විට කෑවා. හැබැයි
ගෙදර බුලත් වැලෙන් හරි කොළයක් හරි අපි
කනවා දැක්කොත් දෝස්මුරේ දැම්මා.
“ළමයිනේ බුලත් කෑවහම
ඉංගිරිසි කතා කරන්න බැරි වෙනවා.”
මාමලා එහෙම හොඳට
ඉංග්රීසි කතා කළේ බුලත් නොකාපු නිසා වෙන්න ඇති. හැබැයි අපි නම් ඉතින් හොරෙන් හරි
බුලත් නම් කෑවා. බුලත් විතරක් නෙමේ ගස්වල කඳන් දිගේ උඩට බඩ ගාන වැම්මල් කියන බුලත්
වර්ගයේ කොළත් කෑවා. ඇත්තටම ඒවා කෑවහම කම්මුල් ඇතුළු පැත්ත තාවකාලිකව ගොරෝසු වුණා.
ඉංගිරිසිත් යන්තම් කතා කර ගත්තා කියමුකෝ.
ඔන්න ඉතින් අපේ
මහ පුසී සැරයක් පැටවූ තුන් දෙනෙක් දැම්මා. සුදු පාට දෙන්නයි, පොල් සම්බෝලයයි. සුදු පාට දෙන්නා කවුරු
නමුත් අරන් ගියා. පොල් සම්බලයා ඉතුරු වුණා. අපි එයාට හරිම ආදරය වුණා. ඉමබා ,වඩා ගත්තා , ඇඳන්වල නිදි කෙරුවා. මුත්තණ්ඩිට තරහ යන හැම දේම කළා.
“මෙහෙමත්
මනුස්සයෙක් ! පණ පිටින් සත්තු වළලනව ද?
කරපු පව් මදිද?
"ආත්තම්මා පරල වුණා. සාමාන්යයෙන් ආත්තම්මා
ඔය වගේ දේවල් වලදී එහෙම තමයි. මුත්තණ්ඩි ම්හු නැහැ. උන්දැ තමයි එකත් එකටම වැඩේ කරලා
තිබුණේ. හැබැයි බාගෙට වළ දැම්මේ මැරෙන්නේ නැතිවෙන්න වෙන්න ඕන. රෑ වෙද්දී කාට හරි
ගිහින් දෙන්න හිතුවා වෙන්නත් පුළුවන්. මොකද ගමේ පන්සලේ ප්රධාන දායකයෙක් වෙච්චි,
ඒ වගේම් ආත්තම්මා එක්ක ඉඳහිට සිල් සමාදන්
වෙන්නත් ගිය සැදැහැති උපාසක මහත්තයෙකුත් නොවැ.
පොල් සම්බලයා
අපි එක්ක ඉඳලා පස්සේ කවුරුහරි අරන් ගියා මගේ මතකේ හැටියට.
Thursday, August 22, 2024
කුහුඹුවනි තොප!
කුහුඹුවනි තොප!
Tuesday, August 13, 2024
මාර්ග අනතුරු
මාර්ග අනතුරු
Sunday, August 4, 2024
විසල් අහසක් යට 9
විසල් අහසක්
යට 9
පසුවදා උදෑසන ලක ලැහැස්ති වී Mandalay Bay වලින් පිටතට යන්න ආ අපට දැක ගන්න ලැබුණේ වෙරළ ඇඳුමින් සැරසී වෙරළ ක්රීඩා වලට අවශ්ය කරන භාණ්ඩ අතින් කටින් උස්සගෙන හෝටලයේ කෘත්රීම වෙරළ කරා ඇදෙන ගැහැනුන්,මිනිසුන් හා ළමයින් කඩිමුඩියේ ඒ දෙසට ඇදෙන දසුනයි. සැබෑ වෙරළක් කරා යන්න සැතපුම් සිය ගණනක් යන්න ඕන නිසා ඔවුන් මේ විදියට සතුටු වෙනවා වෙන්න ඇති.
දිවා ආහාරය මෙක්සිකන් අවන්හලකින් ගන්නවා. අපි ඒ වෙද්දී දිගටම යන්නේ ගෙයක් දොරක් පෙන්න නැති කාන්තර භූමියක් හරහා. ගස් කොලන්වත් නැහැ. කෑමෙන් පස්සේ වාහනේ එලවද්දී නිදිමතක් දැනුණු නිසා අපි ටික දුරක් ගිහින් මනුස්ස වාසයක් හමු වෙලා එතැන වාහනය නතර කරනවා. එතැන පුදුමයකට වගේ ලොකු ගස් තුන හතරක් තියෙනවා. ඒවායේ මුල්වලට බිංදු ජල සැපයුම කරලා තියෙන බව අපි දකිනවා. ඒ නිසා මුල අවට වතුර ටිකක් පිරිලා. කුරුල්ලෝ ඒ වතුරෙන් නානවා. වතුර බොනවා.
ඒ වගේම එතැන දැක්ක විශේෂ දෙයක් තමයි ඒ ගස්වල හැම අත්තකම වගේ
තියෙන ගේ කුරුළු කූඩු. එයාලා ගෙවල් නැති නිසාද කොහෙද ගස්වල කූඩු හදලා. අපි ටික
වෙලාවක් ඒ ගේ කුරුල්ලන්ගේ හැසිරීම් බලාගෙන ඉන්නවා. ඒ ඒ කූඩුවේ අම්මලා තාත්තලා
මාරුවෙන් මාරුවට කූඩුවටයනවා, කිචි බිචි
ගානවා. ඇතුළේ දරුපැටව් ඇති. එතැන් සිට අපි තෝරාගත් මාර්ගය Sierra Nevada කඳු පන්තිය
පාමුලින් ඇදෙන සොබා සොඳුරු බවෙන් අනූන එකක් වෙනවා.
ගමනේ පැය
කීපයක් යද්දී වැසි අඳුරක් ද අහසේ ඇඳී යනවා. තවම අපි නෙවාඩා ප්රාන්තයේ ඉන්නේ.
දිගින් දිගටම ෆ්ලෑෂ් ෆ්ලඩ් අනතුරු සංඥා එනවා. වහින වෙලාවට තැන්නේ එක්වරම කඳුවලින්
ඇදී එන වැහි වතුර කන්දරාව වාහන පවා ගසාගෙන යන්න සමත් වෙනවා ඇති. හොඳ වෙලාවට වැස්සේ
නැහැ. සුළඟ ඉතාම අධිකයි. විශාල ට්රක් රථ පාලනය කරගන්න බැහැ. ඒවා පාරේ ඒ මේ අත
වැනෙනවා. එකවරම විශාල ට්රැෆික් එකක් එනවා. පොලිස් වාහනයක් සයිරන් හඬවමින් නොපෙනෙන
වේගයෙන් ඉදිරියට යනවා. අපි තව ඉදිරියට එද්දී දකිනවා අර ට්රක් රථයක් මාර්ගයෙන්
ඉවතට පැන තියෙන හැටි හා ඒ වටා පොලිසිය හා ගිලන් රථ එක්රැස් වී ඇති බව. මෙහෙ
අනතුරකදී ක්ෂණිකව ක්රියාත්මකවන හදිසි අපදා සේවයක් මුළු රට පුරාම ඇති නිසා මගියන්ට
හා අනිකුත් කිසි කෙනෙකුට ඒවාට මැදිහත් වෙන්න වුමනාවක් සාමාන්යයෙන් නැහැ. අපට
ඉදිරියෙන් යන ට්රක් රථයක් පාරේ එහාට මෙහාට වැනෙනවා අපට පෙන්නේ හිතට බයක් ද ඇති
කරමින්. ටික දුරක් එද්දී තවත් ට්රක්
රථයක් පාරෙන් ඉවතට පැන පෙරලී ඇති බව. එතැනත් ගලවා ගැනීමේ මෙහෙයුම් ක්රියාත්මක
වෙනවා.
අපි එතැන
පසුකර Walker Lake කරා එනවා.
එතැන ටිකකට බහින්නේ වට පිටාවේ සුන්දරත්වය විදින්න. ඒත් සුළඟ අපට බාධා කරනවා. අපි
සුළු වෙලාවක් එතැන ඉඳලා පින්තුර අරගෙන නැවත ගමන් අරඹනවා.
සමහර
කාන්තාර දේශගුණයේ වැවෙන පැළෑටිවල මුලින් උඩකොටස ගැලවී බෝල වගේ කොටසක් බවට පත්වී සුළං සමග තොග ගණනින්
පාර හරහා හුළඟට යනවා. Tumbleweed කියලා හඳුන්වන ඒවායේ බීජ හා ඵල විසිරීමට මේ පාවී යන ගමන උපකාරී වෙනවා. ඒවා
ගමන් කරන රථවල ගැටෙනවා. අපි යන පාර හරහා මේවා සිය ගණන් පාවී යනවා අපට පේනවා. සමහර
ඒවා රථයේ හැපෙනවා. නිම්නය පසු කළ විට අපේ මාර්ගය වැටී තියෙන්නේ කඳු පන්තිය අතරින්.
සමහර කඳු මුදුන් හිරු එළියෙන් නැහැවිලා. සමහර ඒවා අඳුරේ. හරිම සුන්දර දසුන් අපේ
නෙත ගැටෙනවා. අපට ඉතා වේගයෙන් ගලාබසින දිය පාරක් හමු වෙනවා. අපි එතැන වාහනය නතර
කරලා ටික වෙලාවක් එහි සුන්දරත්වය විඳිනවා.
Tumbleweed
බටහිර අහස
රත් පැහැයෙන් විචිත්රවත් කරගෙන ඉර බැසයන වෙලාව වෙද්දී අපි කැලිෆෝනියා දේශසීමාව
පහු කරනවා. ඒ වෙලාවේ හරියට අප කැලිෆෝනියාවට ආදරයෙන් පිළිගන්න වගේ අහසේ දේදුන්නක්
මතුවෙන්න පටන් ගන්නවා. ගවයන් වෙල්වල නිදහසේ තණ කකා ඉන්නවා. වහු පැටවූ මව්
දෙනුන්ගෙන් කිරි බිබී ඉන්නවා. මේ දසුන් අපට අපේ රට මතක් කරදෙනවා. මොකද මෙහෙදී මේ
වගේ දසුනක් අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැහැනේ. මේ විදියට සතුන් ඇති කිරීම එක ක්රමයක්.
මේ වෙල් යායවල් පහුකරගෙන අපි කඳු පෙදෙසකට අවතීර්ණ වෙනවා. ඒ Lake Tahoe පැත්ත. Lake
Tahoe කියන්නේ සියරා නෙවාඩා
කඳුවල තියෙන විශාල මිරිදිය ජලාශයක්. සීත ඍතුවට මේ හරිය අඩි ගණනාවක් හිමෙන් යට
වෙනවා. අපේ ගමන යෙදෙන්නේ ගිම්හානයේ නේ. එතකොට හිම ටිකක් තියෙන්නේ උස් කඳු මුදුන්වල
විතරයි. ඒවා ඈතට සුදට පෙනෙනවා. දැන් ඉතින් ටිකෙන් ටික කළුවර වැටෙනවා. අපි ක්රමයෙන්
අපේ ගමනාන්තයට ළඟා වෙන්නේ දින පහක දිග සංචාරය නිමා කරමින්. විසල් අහසක් යට මගේ
සංචාර සටහන මෙයින් නිමා වෙනවා. කියවූ ඔබ සැමට ස්තුතිවන්ත වෙනවා.