මතක....

 මතක....

ඉරට නිදිමත හැදෙන දම් පාට සැඳෑවට

සිත විදුලි වේගෙකින් දුවයි දුර අතීතෙට

එහි දිනෙක මේ වගෙම වළාකුළු පෙළක් යට

අපේ හමු වීම විය අන්තිමම වතාවට

වළාකුළු ආකාසෙ රටාවක් වියුවා

මලක පෙත්තක් හැලී කතාවක් කිව්වා

රොනට ගිය බඹරු යළි නවාතැන් සෙව්වා

කිරිලියක් දුකෙන් වගෙ ගීතයක් ගැයුවා

මද පවන මා දමා කොහේදෝ දිව්වා

තරු ඇසක් ඉඟි මරා කාටදෝ රැව්වා

පැණි කුරුල්ලෙක් ඉගිල පැණි බිඳක් පෙව්වා

දින පොතේ පිටු ඉරා මං කවක් ලිව්වා

අතින් අත පටලගෙන ගිය පුරුදු මගම

තනිය මට තෑගි කර ඔබ ගියා එහෙම

ඉරට පිටුපා හැරී එදා සිට මෙහෙම

තුරුලු කර තනිය ඉමි කඳුළු නෑ තවම!!!

Photo by Mariam Soliman on Unsplash