ගිණි ගෙන දැවූණි මව්බිම
බක් මහ අසිරියෙන් ලද
උණුසුම් සතුට විඳ විඳ
සිටි ඒ මොහොත සිඳ බිඳ
පිපිරුණා අකුණක් හිසේ මැද
ගිණි ගෙන දැවූණි මව්බිම
අළු වුණි ඇන්ද සිතුවම
සැම නෙත කදුළු බිඳුවම
ගලාගෙන ගොස් ගඟකි කඳුළුම
දින සති වලට පෙරළී
කාලය ගලයි නොසැළී
සිත්වල නැගුණු පෙරළී
ඒත් තාමත් නොමැත පෙරළී
විහිදා සිහිල් රැස් කඳ
මේ දුක් අදෝනා මැද
කුමට නැගුණි ද මේ වෙසක් සඳ
අතු අග එබී බල බල
විළිබර පෙති විදා හැර
බඹරිදු එතැයි සිත සිත
කුමට පිපුනිද මේ වෙසක් මල
සැම දෙස දොරින් දොර මැද
නැත මෙහි සිනා මල් අද
වැතිරී තැවෙමි හිත හිත
කිමද මෙතරම් කටු යහන මත
No comments:
Post a Comment