ගිම්හානයේ අග
ගිම්හානයේ රන් කාසිය, එහි අවසන් වටය කැරකී, දැන් වසරේ මේසය මත සමතලා වී ඇත. දවස, හිරු රශ්මියේ දී අලසව හිරි අරින බළලෙකු මෙන්, කෙටි වීමට පටන් ගෙන ඇත, සූර්යයා අහසේ මඳක් පහළින් එල්ලී දවස් කෙටි වන විට, ලෝකයේ උත්තරාර්ධ ගෝලය පුරා ගැඹුරු හා මෘදු වෙනසක් ඇති වීමට පටන් ගනී. මේ එළඹෙන්නේ සංවේදී සුන්දරත්වයේ සහ සියුම් පරිණාමනයේ කාලයකි. එය නව පැහැදිලි බවකින් ඉදිරියට එන දේවල් ගැන රහස් මුමුණයි. නෙක වර්ණ ලොම් පිරුණු හිමකබා හා තොප්පි එළියට එන්න ආසන්න බව ඒ රහස් අතර ඇත.
සදා ත්‍යාගශීලී මිතුරා වන හිරු එහි තාපය අඩු කරමින් සිටින අතර, දැන් මෘදු, වඩා ඇලවූ ආලෝකයක් විහිදුවයි. එය වියළි තණකොළ කෙත් මත ළා රන්වන් පැහැයක් ගන්නා අතර, දුරින් ඇති කඳු මුදුන් දම් සහ රෝස පැහැයෙන් වර්ණාලේප කරයි. තාපයේ දී නොපසුබට බෙර වාදකයින් වන රැහැයියන් මඳක් නිහඬ වී ඇත. ඔවුන්ගේ වාදනය බත්කූරන්ගේ මෘදු පියාපත් වල සියුම් ස්වරයක් බවට පත්වී පදික වේදිකාව දිගේ වියළි කොළවල ඝෝෂාව ප්‍රතිස්ථාපනය කර ඇත.
සම්පූර්ණයෙන්ම කොළ පැහැයෙන් වැසී තිබූ ගස්, වෙනස් කතාවක් කීමට පටන් ගනී. වෙනස් වීමේ මුල්ම රහස් පත්‍රවල අගිසිවලින් ඇසෙන අතර, රන්වන් සහ තද රතු පැහැති සියුම් පැහැයක් කොළවල දාරවලට කාන්දු වීමට පටන් ගනී. ටිකෙන් ටික කොළ පැහැයෙන් කහ පැහැයට ද අන්තිමේ දී ගැඹුරු මරකත බවටද වූ පින්තාරුවක පත්‍ර නිමග්න වේ.
තනි මේපල් පත්‍රයක්, අවට ඇති එමරල්ඩ් පැහැයට වඩා දීප්තිමත් රතු පැහැයක් දක්වමින් බිමට පාවී යයි, එය ඉදිරියේදී සිදුවීමට නියමිත දර්ශනයේ පෙර නිමිත්තකි. තවමත් බොහෝ දුරට කොළ පැහැයෙන් තිබුණද, පත්‍ර ඔවුන්ගේ ශක්තිමත්, තරුණ බව නැති වී යන අතරේ, සුළඟේ වියළි, කඩදාසි පොඩිවී යන්නාක් වැනි ශබ්දයක් නගමින් මදක් නැවතී, පරිණත වීම සහ ඉදිරි විවේකයක වුවමනාව ගැන කතා කරයි.
වරක් වර්ණයෙන් හා සුවඳින් කෝලාහලයක් වූ උද්‍යානය දැන් නිහඬව සිටියි. අවසාන රෝස මල් ඔවුන්ගේ මුහුණු බිමට බරකරගෙන , ඒවායේ පෙති වඩාත් විචිත්‍රවත් කාලයක මතකයන් සටහන් කරයි.
සූර්යයාගේ විශ්වාසවන්ත නමස්කාරකයන් වන සූරියකාන්ත ඔවුන්ගේ බර හිස් නමා, ඔවුන්ගේ මුහුණු ආලෝකයට නොව, පැමිණෙන අන්ධකාරයට යොමු කරගෙන ඇත. වාතයේ ශෝකයක් දැනේ, අවසන් වන දෙයක් සඳහා නිහඬ දුකක් අතරේම , සාමකාමී හැඟීමක් ද, විවේකයක් පිළිබඳ පොරොන්දුවක් ද ඇත. එය පීච් වල අවසාන පැණි බිඳිතිවල රස බැලීමට, ඔබේ සම මත සිසිල් සවස් වරුවක සිප ගැනීමකට, සහ සොඳුරු හිරු බැස යෑම නැරඹීමට කාලයයි. එය දිගු, ලස්සන කතාවක අවසානය සහ තවත් කතාවක ආරම්භයයි.
ග්‍රීෂ්ම සෘතුවේ පක්ෂි සංධ්වනිය එහි තාලය වෙනස් කිරීමට පටන් ගනී. වරෙක ඝෝෂාකාරී හා ප්‍රීතිමත් ශබ්ද පිපිරීමක් වූ උදෑසන ගීතය වඩාත් මෘදු වේ. රොබින්වරුන්ගේ වෙහෙස නොබලා දොඩමලු වීම සහ ගේ කුරුල්ලන්ගේ නොනවතින කෑ ගැසීම් අඩු වේ. බොහෝ පක්ෂීන්, ඔවුන්ගේ කුටුම්භ වල රාජකාරි ඉටු කර ඇති අතර, ඉදිරි දිගු සංක්‍රමණ සඳහා ඔවුන්ගේ ශක්තිය ඉතිරි කර ගනිමින්, වඩාත් නිශ්ශබ්ද වී ඇත. එහෙත්, නව තනු නිර්මාණය වේ. ප්‍රමාද වී පැමිණෙන ෆින්ච් කුරුල්ලෙකුගේ වේදනාකාරී, තනිකම ගීතයක් සේ ඇසෙන අතර, නිශ්ශබ්ද වන ලෝකයට සියුම් ප්‍රතිවිරෝධයක් සපයයි. ගිලන් කුරුලු රංචු දුරකථන කම්බි මත එක්රැස් වන අතර, ඔවුන්ගේ සිනිඳු සිරුරු , පුරාණයේ සිට පැවත එන පොදු අරමුණකට නාභිගතවන අතර, ඔවුන්ගේ සුපුරුදු දිගු දකුණු ගමන සඳහා පුහුණුවක් ඒ සමග වේ.
බිම මත, නැවුම් ශක්තියක් කුඩා ජීවීහූ සජීවීකරණය කරති. ලේනුන්, ඔවුන්ගේ ග්‍රීෂ්ම අලසකම වෙනුවට උමතු කඩිසර බවක් ඇතිකරගෙන ඇත. ඔවුහු අලුත් වූ හදිසියකින් ගස් කඳන් මත ඉහළට සහ පහළට දුවන අතර, ඔවුන්ගේ වලිග අප අවධානය යොමු කරගත් තීව්‍රතාවයකින් ඇඹරෙයි. ඔවුන්ගේ කම්මුල් acorns සහ තවත් ඇට වර්ග වලින් පිරී ඇති අතර, ඔවුන්ගේ කුඩා පාද ඉදිරි කෑම අඩු මාස සඳහා නිධන් වළලයි. ඔවුන්ගේ දොඩමලු හඬ තවදුරටත් භෞමික ආරවුල් පමණක් නොව, අරමුණ පිළිබඳ අවධානය යොමු කළ සන්නිවේදනයකි, එය පැවැත්ම සහ සූදානම පිළිබඳ සංවාදයකි.
වෙනත් සතුන් තුළ ද වෙනසක් දැනේ. මී මැස්සන්ගේ ඝෝෂාව සහ සමනලුන්ගේ පියාසර කිරීම අඩු වන අතර, ඔවුන්ගේ විචිත්‍රවත් ජීවිත ඔවුන්ගේ ස්වාභාවික නිගමනයට ළඟා වේ. මුවෝ , ඔවුන්ගේ ඝන වූ ලොම් සහිතව, යටි පඳුරු අතරින් නිස්කලංක ලෙස ගමන් කරති, ඔවුන්ගේ ඇස් සිසිල්, ඇලවූ ආලෝකය පිළිබිඹු කරයි. ඉරි සහිත පිටක් දරණ Chipmunks, පාෂාණ කුහර තුළට සහ ඉන් පිටතට දිව යයි, ඔවුන්ගේ කුඩා චලනයන් ක්‍රියාකාරකම්වල නොපැහැදිලි බවක් පෙන්නුම් කරයි. ලෝකය සූදානම් වීමේ කූඩුවකි, එය ඍතු වෙනස් වීම සඳහා සූදානම් වන ජීවීන්ගේ විශාල හා සංකීර්ණ බැලේ නර්තනයකි.
වාතය මෙම සංක්‍රාන්තියේ සුවඳ රඳවා ගනී. පිපෙන මල්වල සශ්‍රීක, බර සුවඳ, වැටුණු කොළ සහ තෙත් පසෙහි පාංශු සුවඳට මග පාදයි. සති කිහිපයකට පෙර නොතිබූ බිඳෙනසුළු බවක්, ඉදිරි සිසිලස පිළිබඳ ඉඟියක් හැමතැනම ඇත. උදෑසන තණකොළ මත ඇති පිනි දිගු වේලාවක් රැඳී ඇති අතර, අඩු කෝණයේ හිරු එළිය අල්ලාගෙන තණකොළ දියමන්තිවලින් දිදුලන බුමුතුරුණක් බවට පත් කරයි.
ග්‍රීෂ්ම ඍතුවේ අවසානය සුන්දරත්වයේ අවසානයක් නොව, එහි පරිණාමනයකි. එය ලෝකය ගැඹුරු හුස්මක් ගෙන, එහි සශ්‍රීක බව පිට කර, ප්‍රඥාවේ සහ විවේකයේ උණුසුම්, පොහොසත් වර්ණවලින් සැරසීමට පටන් ගන්නා සංවේදී මොහොතයි. එය සංවේදී කරුණාවේ කාලයයි, එහිදී සෑම වැටෙන පත්‍රයක්ම සහ සෑම නිහඬ කුරුලු ගීතයක්ම වෙනස, ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව සහ ජීවිතයේ සදාකාලික චක්‍රය පිළිබඳ සුන්දර, දිග හැරෙන කවියක පද්‍යයකි. එය, එහිම ආකාරයෙන්, සියල්ලටම වඩා ලෝකයේ ලස්සනම කොටසයි.
