Sunday, October 19, 2025

මැරි... ලත් බෑ

 මැරි... ලත් බෑ



ලංකාවේ මළ ගෙයක් කියන්නේ අද වෙද්දී පිරිවැය අධික වගේම මළ කෙනාගේ සමීපතමයන්ගේ රිස්ස යන දෙයක් බවට පත්වෙලා තියෙනවා නේද? අර කොරෝනා කාලේ නම් මළගෙවල් ඒ තත්ත්වයෙන් මිදිලා තිබුණා. ඇත්තටම නොගිහින්ම බැරි එකකට විතරයි මිනිස්සු ගියේ.
දැන් ආයේ සුපුරුදු විදියට නේද? මළදා ඉඳන් මිනිය ප්රදර්ශනය කරගෙන කාගෙන බීගෙන දඟලගෙන....අන්තිමට කාපු බීපු අය පැත්තක. ගෙදර මිනිස්සු ණයත් වෙලා නට්ටම් වෙලා ඉවරයි.
පාලර් එකක මිනිය තියෙන ක්රමේ ආවයින් පස්සේ ඒ මහන්සිය හුඟක් අඩු වුණා. (එක්කො පැය 24 යි නැත්නම් පැය 48 !) පැකේජ් එකේ විදිහට තමන්ට ගැලපෙන එකක් තෝර ගන්ඩ පුලුවන්. මෙහෙම බලද්දී මුස්ලිම් අයගේ අවසන් කටයුතු කරන විදිහ තමයි හරිම ක්රමේ. මැරුනට පස්සේ මොන ප්රදර්ශන ද?
California වල අවමංගල්ය කටයුතු සිදුකරන විදිය ගැන විස්තරයක් මං ඔයාලට කියන්නම්.
​California වේ අවමංගල්ය කටයුතු තීරණය වන්නේ පුද්ගලයාගේ ආගමික විශ්වාසයන් සහ මූල්ය තත්ත්වය මත.
කෙසේ වෙතත්, ආදාහනය (Cremation)අද වනවිට වඩාත් ජනප්රිය වෙලා. භූමදානයට (Burial) වඩා වැඩි කැමැත්තක් ඒකට තියෙනවා.
කොහොම වුණත් ​පොදු අවමංගල්ය විකල්ප (Common Funeral Options) කීපයක් තියෙනවා.
​සාම්ප්රදායික අවමංගල්ය සේවය (Traditional Funeral Service) මෙහෙමයි.
​මෘත දේහය ප්රදර්ශනය කිරීමේදී (Viewing) - පෙට්ටිය විවෘතව හෝ වසා තියන්න පුළුවන්.
​විධිමත් අවමංගල්ය උත්සවයක් නම්
​සැමරුම සඳහා සුසාන භූමියට ගෙන යාම සහ භූමදානය (Burial) හෝ ආදාහනය (Cremation) සිදු කිරීම මේ වැඩ පිළිවෙළට අයත් වෙනවා.
නිදසුනක් විදියට ඔබ අද මළොත්....... කියලා කියනවට ඔබ කැමති නෑ නේ. ඒක මං අද මළොත් කියලා කියන්නම්..... ඒ කියන්නේ ඔක්තෝබර් 17 මං මළොත් මේ විධිමත් ආකාරයේ අවමංගල්ය උත්සවයක් ගන්න පාලර් එකක ඉඩක් ගන්න සෑහෙන කාලයක් මට තනියම හීතලේ ඩීප් ෆ්රීසරයකට වෙලා ඉන්න වෙනවා. ඉතින් පාලර්වල තියලා මාව බලන්න එන්න කෙනෙක් නැති නිසා මං ඔය ප්රදර්ශනය තෝරගෙන නෑ. කොහොමටත් ලංකාවේ මළත් මං ප්රදර්ශනයට කැමති නෑ.
මෙහේ ​ආදාහනය (Cremation) කරනවා නම් විදි දෙකයි.
1.​සෘජු ආදාහනය (Direct Cremation):
සරලම හා ලාභම විකල්පය මේක තමයි. මෙහිදී මෘත දේහය, කිසිදු උත්සවයකින් තොරව, මරණයෙන් පසු ඉක්මනින් ආදාහනය කරනවා. මේකට සාමාන්යයෙන් ඩොලර් දෙදාහක් තුන්දාහක් විතර තිබුණම ඇති. මට හොඳ මේ විදිය. (හැබැයි මං බොඩි ඩොනේෂන් වලට ලියාපදිංචි වුණා. එයාලා ඇවිත් අරන් යාවි.)
2. සේවාවක් සහිත ආදාහනය (Cremation with a Service):
ආදාහනයට පෙර මෘත දේහය ප්රදර්ශනය කිරීමක් හෝ පසුව අළු (ashes) සහිත සමරු සේවාවක් පැවැත්විය හැකියි. මේකට ඩොලර් දහ දාහක් විතර යනවා.
3. ​සමරු සේවාව හෝ ජීවිත සැමරුම (Memorial or Celebration of Life Service):
​මෘත දේහය නොමැතිව පවත්වන සේවාවක්. මෙය ආදාහනයෙන් හෝ භූමදානයෙන් පසුව පැවැත්විය හැකියි.
​භූමදානය (Burial) යේ විදි කීපයක් තියෙනවා.
1. ​මෘත දේහය සාම්ප්රදායිකව සුසාන භූමියක හෝ උඩු මහල් සුසාන ගෘහයක (mausoleum) තැන්පත් කිරීම.
2. ​හරිත භූමදානය (Green Burial): පරිසර හිතකාමී විකල්පයක් වන අතර, රසායනික ද්රව්ය හා ලෝහ පෙට්ටි භාවිතය වළක්වනවා.
​ආදාහන අළු බැහැර කිරීම (Disposition of Cremated Remains)
​අළු බැහැර කිරීම සඳහා විවිධ ක්රම තිබෙනවා
1. ​භූමදානය: අළු සුසාන භූමියක තැන්පත් කිරීම.
2. ​නිවසේ තබා ගැනීම: මේ සඳහා බලපත්රයක් අවශ්ය වෙනවා.
3. ​විසිරුවා හැරීම (Scattering): සුසාන භූමියක ඇති විශේෂිත උද්යානයක හෝ මුහුදේදී (වෙරළේ සිට යාර 500ක් දුරින්) විසිරුවා හරින්න පුළුවන්. පෞද්ගලික දේපලක විසිරුවා හැරීමට දේපල හිමිකරුගේ ලිඛිත අවසරය අවශ්ය වෙනවා.
​පිරිවැය (Cost of Funerals)
​California හි අවමංගල්යයක පිරිවැය වඩාත් ඉහළ අගයක් ගන්නා අතර, සේවා වර්ගය සහ ස්ථානය අනුව විශාල වශයෙන් වෙනස් වෙනවා. නගර ආශ්රිත ප්රදේශවල පිරිවැය ඉහළ යි .
රූපයේ තියෙන්නේ කැටයම් කිසිත් නැති හරිත මිහිදන් කිරීමක්!

ලේලි - 5

 ලේලි - 5



ගෙදර එද්දී හොඳ ගණන්. වෑන් එක නැති එකේ රඟේ තේරුණේ බස් එකේ එද්දී. එහෙන් මෙහෙන් තෙරපිලා සාරි පොටත් බෙල්ල වටේ දාගෙන බෑග් එල්ලගෙන බස් එකට නැගලා ඇවිත් ඒකෙන් බහිද්දී කෝකටත් සාරි පොටෙන් පිට වහගත්තා. නැත්නම් අ.. රූ බහින්න ආධාර දෙන්න පුළුවන් නේ පිටට අත තියලා.
ගෙදර ඇවිත් ටිකක් ඉඳලා නාලා කාලා ඇඳේ හාන්සි වුණේ ෆෝන් එකත් අතේ අරන්.
ෆේස් බුක් එකේ අරයා ඉන්නවද කියලා ඇහැ දාලා බැලුවා. ඔන් ලයින් නෑ වගේ. වැඩ වෙන්න ඇතී. එයැයිගේ ප්රොෆයිල් එකේ උඩ පහළ ගියා ටිකක්. ලස්සන පින්තූරයක් වත් දාලද බලන්න. ම්හු.... පරණ ඒවම තමයි. ටික වෙලාවක් ඒ මූණ දිහා බලන් හිටියා. එයා එක්ක කතා කරන්න තියේ නම් හොඳයි කියලා හිතුණා. මොකක්ද පාලුවක් වගේ හැඟීමක් හිතට එන්න ගත්තා.
ඒ දවස් වල කැම්පස් එකේදී සංඛ එක්ක කතා කරන්න හිතුණෙත් මේ විදියට නේද කියලා හිතුණා. කොහෙද සංඛට මට වැඩිය රශ්මි හොඳ වුණා නේ... මං නව දැළි හේනේ වැඳිරි වගේ පේන්න ඇති ඒ රූප රැජින දැක්කම. ඒකි පහළ බැච් එකට ආවත් හරි මගේ ප්රේමේ පරඬලා පතක් බවට පත් වෙලා මහවැලි ගඟ දිගේ මූදටම ඔහේ ගහගෙන ගියා. මං වැඩකට නැති එකියක් කියලා හීනමානයකුත් හීනියට හිතට ඇවිත් එදා මං නාන කාමරයට ගිහින් ටිකක් ඇඬුවා. එදා සමන්ත ඇහුව වෙලේ මං සංඛ ගැන කිව්වේ නෑ නේද කියලා හිතුණා. ඒත් නූපන් ප්රේමයක් ගැන මොනවා කියන්නද? යන්තම් කළල රූපෙම ගබ්සා වුණ එකනෙ වුණේ. ඇහැට කඳුළකුත් නැඟුණේ මං ආරාධනා කරලා නෙවේ. සංඛ දැන් කොහේ ඇතිද? එතකොට සංඛ ද මගේ ප්රථම ප්රේමේ?
අතීතය ඕන නෑ. මං අද ඒ සේරම යකඩ පෙට්ටියකට දාලා ඇණ ගහනවා කියලා හිතා ගත්තා.
දන්නෙම නැතුව මට නින්දකුත් ගිහින් ඇහැරුණා. බස් එකේ ආපු මහන්සිය වෙන්න ඇති. ඒත් එක්කම ෆෝන් එක නද දුන්නා.
'සමන්ත සපරමාදු' තිරයේ නම. ළඟදිම ආදරබර නමකට එඩිට් පාරක් දාන්න වෙයි.
"හෙලෝ සුරංගී"
මං එයාට කොහොමද අමතන්නේ... මිස්ට සමන්ත... සමන්ත....මොකවත් හිතාගන්න බැරි වුණා. කොහොමත් සුවාමිපුරුෂයට/පෙම්වතාට අයියා බ.. යියා... එතකොට සුදාත්ති වගේ ඇමතුම් මට අප්පිරිය දේවල් නේ.... අපේ අම්මා නම් දැන් කියන්නේ සුදු මැණිකෙලයි තාත්තා. ඉස්සර සනත් කිව්වලු. දැන් ගෞරවේ වැඩි වෙලා ඉඳහිට තමයි එහෙම කියන්නේ.
"හෙලෝ භාවනා කරනවද?" කියලා ආයෙමත් ඇහුවම අන්තිමේ මට හෙලෝ විතරයි කියවුණේ.
"අද ඉස්කෝලෙ වැඩ කොහොමද?"
"හොඳයි."
"ඇයි තනි වචනෙන්?"
"හොඳයි කියන එක තනි වචනයක් තමයි."
"අපේ තාත්තත් ඔහොමයි... උසාවි කතා... හහ් හහ් හා"
"අපේ තාත්තගේ දූ නේ මාත්"
"බයි ද වේ... මොනවත් සතුටු ආරංචි නැද්ද?"
"ඒ කිව්වේ.... මටද. ඔයාට?"
"අපි දෙන්නටම"
"තාත්තා කිව්වා......." මට වචන එන්නේ නෑ වගේ දැනුණා.
"මොකක්ද... මොකක්ද තාත්තා කිව්වේ... ඔයා ඔය තරම් ස්ට්රෙස් වෙලා ඇයි? " මිනිහත් එහෙන් ස්ට්රෙස් වෙලා.
"ඔයාලගේ ගෙදර එන්න දවසක් දාගන්න ඕන කියලා" මං ගෑනු ගතිය හොඳට අඹරලා පෙරලා අරන් උත්තරය දී ගත්තා.
" ඔය ඇත්තම ද? "
" ඔව්... බොරු කියන්නේ තෑගි ගන්නයැ
"තෑග්ගක් දෙනවා ළඟ හිටියා නම්"
මං රත් වුණා. ඒ වක්රෝත්තියෙන් කිව්ව තෑග්ග ගන්න මං ලෑස්ති ද?
"ඕන නැති ඒවා කියන්න එපා!"
"ඕන නෑ..." ඒ හිනාව නම්..... ඇඟත් හිරි වැට්ටුවා.
" එතකොට බලමු."
" හොඳ කෙල්ල... එහෙනම් ඔයා තාත්තට හා කිව්වා ද?"
" තාත්තාට ද හා කියන්න ඕන? "
" එහෙම නේ හැදිච්ච ළමයි."
මං හිනා වුණා.......
" මං හැදිච්ච ළමයෙක් ද? "
"ලස්සන හිනාව..... මට හිතෙන්නේ එහෙම. ඔයා හරිම හොඳ කෙල්ලක්."
"ඒ නම් බටර් නේද? ඔයා කොහොම කෙනෙක් කියලද මං හිතන්න ඕන?"
"ඔයාට ආදරේ කරන අවංක කොල්ලෙක් විදියට"
අමුතු හිනාවක් ආයේ ඒ පැත්තෙන්....
" අනේ අනේ... ඔය ටිකට ආදරෙත් හිතිල? "
" එක දැක්මෙන් ආදරේ හිතුණා සුරංගී"
"හැබෑට?"
"වීඩියෝ කෝල් එකක් ගන්න පුළුවන් ද ප්ලීස්? "
" අද බෑ"
" හා ඔයාට පුළුවන් දවසක කරන්න. කවදද ඉතින් තාත්තා එනවා කිව්වේ? "
" ඔයාගේ තාත්තට කියාවි. ඒක නෙවේ මාත් එනවා එදාට."
"ඔයත්?"
"ඔව්... ඇයි පුදුමයෙන්? "
"අම්මගෙන් අහන්න ඕන? "
මෙයා සම්ප්රදායික පුරුෂ රත්නයක් ද එතකොට?
අම්මා අම්මා.... හැම එකටම අම්මා. අම්මට බයද මෙයා..... ඕවා නම් හදාගන්න වෙයි පුතෝ...
" මං ආන්ටිගෙන් අහන්න ද? "
" මේ අපේ අම්මගෙන්? "ඒ අහපු ඇහිල්ලට ඇත්තටම මිනිහගෙ මූණ කොහොම ඇතිද කියලා මං හිතේ මවා ගත්තා. කරත්තෙට ආහුවුණු කජු ලෙල්ල වගේ මූණක්...
වීඩියෝ කෝල් එකක හිටියා නම් මරු කියලා හිතුණා.
" නැතුව වෙන ආන්ටිලත් ඉන්නවද අහන්න?"
"ඒකත් ඇත්ත."
"එයා සැරයිද?"
"ම්.... නෑ... ළමයින්ට නම් සැරයි ටිකක්"
ඔව් ඉතින් අවුරුදු තිහක් පරණ ටීවර් කිව්ව නේ. ඔය සැරයි කියන ටීටලගේ සැරත් බස්සපු කෙල්ලක් තමයි ඉතින් මේ සුරංගී. කියන්න ඕන වුණත් ඒ ටික උගුරෙම තියෙන්න ඇරියා.
"ඒකට කමක් නෑ. මං ආන්ටිට කැමතී. "
" එයාගේ පුතාට කැමති නෑ ද බබෝ ?" අම්මේ පැණි බේරෙන කතාව. මෙයා මගේ කටින් අල්ල ගන්න හදන්නේ.
"අම්මා හදපු පුතානේ. මට හිතා ගත්තෑකි "
" ඒක නෙමේ කවදටද ඔයා අම්මට කතා කරන්නේ? " පුතණ්ඩිය බය වෙලා වගේ. හිටපන්කෝ මං දෙන්න වැඩේ.
"තාත්තා දවසක් දාගත්තම"
"හා ඒකත් හොඳයි."
" ඔව් ලේලි පොඩිත්ත වෙන්න ඉන්න කෙනා නේ මං. අනික ආන්ටිට ඕන දුවෙක් කීවනේ."
"අම්මා නම් එදා ආ වෙලේ ඉඳන් ඔයා ගැන කියවනවා "
" මොනවද මං ගැන කියන්නේ. නැට්ටිචියක් කියනවද?"
" අපෝ නෑ... හොඳ කෙලි පෑංචියක් කියනවා"
"මං සූකිරි බෝලයක් තමයි ඉතින්"
" නැතුව.... ළඟ සිටියා නම් සූකිරි බෝලේ..."
" සූප්පු කරනවද? "
" ආස ඇති.... මං දැන් ගෙදර යන ගමන්.... රෑට කතා කරන්නම්... බායි"
හිතට සතුටක් ආවා. මටත් දැන් ආදරය කරන කෙනෙක් ඉන්නවා එතකොට. මං එයාට ආදරේ ද?
මට හිතා ගන්න අමාරුයි. ඒත් මං එයාට කැමතියි.
" මොකෝ අද නිදා ගත්තේ? මහන්සියි නේ සුදෝ.. කෙල්ලට බස් ගමන හුරු නෑනේ "
අම්මා තේ එකත් අරන් කාමරයට ඇවිත්.
" අනේ ඔව් අම්මා.... එපා වුණා. ටිකක් හිටියා නම් පැය බාගයක් විතර හිර වෙන්නේ නැතුව එන්න තිබුණා." මං තේ එක තොලගාන ගමන් කිව්වා.
" හෙට ඉඳලා වෑන් එක එනවනේ? "
" ඔව්. සුමිත් මට කෝල් කළා. හෙට එනවා." සුමිත් තමයි වෑන් එකේ අයිතිකරු හා රියැදුරු.
" අම්මා " මං අම්මට තොදොල් පාරක් දැම්මා. මගේ කට හඬින්ම අම්මා දැන ගත්තා. අපේ අම්මා පුදුම සහගත සෙන්සර් එකක්. තාම නවීන තාක්ෂණයෙන් වත් එච්චර එකක් හොයාගෙන නැතුව ඇති.
" මොකෝ.... ඒ පාර ප්රශ්නේ?
"නෑ අම්මා අම්මා මොකද අරය ගැන හිතන්නේ?"
"අරයා?" අම්මගේ මූණ මටත් වඩා කෝල වෙලා නේ. බෑණන්ඩියා ගැන කිව්වා විතරයි මූණෙ පිනි ජම්බු මල් පිපිලා.
"ඔව් අනේ! අර සමන්තයා "
" එහෙමද තමන්ගේ අනාගත ස්වාමිපුරුෂයා ගැන කතා කරන්නේ? " හිනාව අතරෙන්ම අම්මා ඇහුවේ තරහින් නම් නෙවේ.
"ඔව්... මං එයාට කැමති වගේ."
" ඇති යන්තම්.... තාත්තා ආවම කියන්න."
"අම්ම කියන්න. මට නිකම් ලැජ්ජයි වගේ."
"එහෙනම් අපි ඊළඟ ඉරිදා එහේ යනවා සුදු මැණිකේ.. " තාත්තා ගෙට ගොඩවෙනවත් එක්ක කියපි.
අම්මටත් තිවිල තියන්නේ එසේ මෙසේ අස්ස කුලප්පුවක් නෙවේ. මං සමන්තට කැමති කිව්ව එක තාත්තට ඒ මොහොතෙම සන්නිවේදනය කරලා. තාත්තා සමන්තගේ තාත්තට කතා කරලා දිනත් දාගෙන.
අම්මා තාත්තාට තේ හදන් ආව නිසා අපි තුන්දෙනාම සාලේ සෝෆාවේ ඉඳන් කතාව දිගින් දිගටම අරන් ගියා.
" මාත් එන බව කිව්වද තාත්තා ? "
" නෑ මං එහෙම කිව්වෙ නෑ සුදු මැණිකේ"
" මමම එයාට කියන්නම් තාත්තා"
" හොඳයි එහෙනම් ඒ ගැන ඔයාල කතා කරගන්න කෝ"
ඔන්න මට චාන්ස් එක. නැන්දම්මා ගැන දැන ගන්න. හණමිටි උස්සගෙන යනවද? නැත්නම් වෙනස්වෙන ලෝකෙට හරි යන්න වෙනස් වෙනවද කියලා. එහෙම උස්සගෙන ඉන්නවා නම් ඒවා බිම තියන්න වෙයි නැන්දම්මා හොඳද? මේ ඔයාගේ ගෙදරට හා පුරා කියලා හත්දා මඟුල් කාලා සම්ප්රාප්ත වෙන්න හදන්නේ දුවෙක්.... ලේලියෙක් නෙවේ. ඔයාටත් ඕන කිව්වේ එහෙමනේ?
"මොකද මේ සුදා...... ගැඹුරු කල්පනාවක" අම්මත් මට වෙනදට වඩා ලීලේ පාන්නේ.... මඟුල හරිගිය සතුටටද මන්දා. නැත්නම් මං යන එකේ දුකටද? සොනාලි මගේ නැන්දගේ දූ බැන්ද දවසේ නැන්දා නම් කිව්වා එයාගේ ඇඟේ කෑල්ලක් ගියා වගේ කියලා. ඇත්තටද බොරුවටටද දන්නේ නෑ. හැබැයි ඒ දෙන්නා මායි අම්මයි වගේ නයි මුකටි නම් නෙවේ.
"නෑ අම්මා......මං ලොකු දෙයක් හිතුවේ නෑ"
කියලා අම්මගේ ඔඩොක්කුවේ ඔළුව තියා ගත්තා. අම්මා ගේ සිනිඳු අතැඟිලි මගේ කෙස් අතරින් ඇදෙන එකට මං කවදත් ආසා කළා.
"හැබැයි දුවේ... පොඩ්ඩක් ගේ දොර වැඩ කරලා පුරුදු වෙන එක හොඳයි" ඔන්න අම්මා දේශනාව පටන් ගත්තේ මගේ ඉවසීම ප්රගුණ කරන්න වෙන්න ඕන.
" මං ඒ ගෙදර වැඩකාරකමට ද යන්නේ?"
"ඔන්න කිව්වා. ඒ ගෙදරට වැඩට මනුස්සයෙක් ඉන්නවා කිව්වා. ඔයා ඒ හැම දේම කරන්න ඕන නෑ.
" ඒක මිසක්.... මට අමුතුවෙන් ඉගෙන ගන්න දෙයක් නෑ අම්මා. මං තැනේ හැටියට ඇණේ ගහන්නම් කෝ "මං කේන්ති නැතුවම කිව්වා.
ගෙදර වැඩ මට බැරුව යැ මං එක දිගටම නොකළට.
තාත්තා හිනා වෙවී තේ බිව්වා.
" ඔව් ඉතින් තාත්තගෙ දූ පොඩිත්ති නේ"
"අනේ මේ අම්මට මං අවුස්සා ගන්නැතුව නින්ද යන්නේ නෑ නේ...." ඒකත් මං කිව්වේ තරහක් නැතුව. ඒ දවස අමුතුම ප්රබෝධයකින් ගෙවුණා. සමන්ත රෑත් කතා කළා. අපේ කතාව ටික ටික රොමැන්ටිකරණය වෙමින් යන්නේ හරියට ශේක්ස්පියර් ගේ රෝමියෝ ජුලියට් වගේ කියලා හිතුණා. එයත් සතුටින් බව කතාවෙන් දැනුණා. හැබැයි මට ඒ වෙද්දිත් ආමන්ත්රණයක් නෑ. එයා නම් 'බබා බබෝ සුරංගී' කියනවා කිසිම පැකිලීමක් නැතුව....
©මාලිනීගනේවත්ත

Saturday, October 11, 2025

ලේලි - 4

 ලේලි - 4





දේම ඉස්කෝලේ යන්න ලෑස්ති වුණා. මොන එකකටද මන්දා වෙනදාට වඩා කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ කාලයක් ගෙව්වේ. කොළ පාට කොළ පසුබිමේ තියෙන රෝස පාට මල් ඉහිරුණ සාරිය ඇන්දේ පළමු වතාවට. මට ඇත්තටම සාරි ඇඳිල්ල වහ කදුරු වගේ මුල් දවස් වල. දැන් විනාඩි පහට අඳින්න පුළුවන්. ඒත් ගුරුවරියකට පහසු ඇඳුමක් තියේ නම් හොඳයි කියලා හැමදාම හිතුණා. නම්යශීලී විදියට වැඩ කරන්න පුළුවන්. ගමන බිමනටත් පහසුයි. ආරක්ෂාවටත් හොඳයි.
මං හැමදාම ළාවට දාගන්න මේක් අප් එකට අද ටිකක් වැඩිපුර වෙලාව ගියා. ඔය හිටියේ රෝස කැළේ රතු කැකුළී වගේ ලස්සනට... නැතුව නිකම්මයැ බලන්න ආපු මනමාලයෝ වැඩි ගණනක්ම කැමති වෙන්න ඇත්තේ?
"සුරංගි උඹ ගණන් උස්සපු එක හොඳයි."
කණ්ණාඩියේ හිටපු නැට්ටිච්චි ( නෑ නෑ වැරදුනා ගුරුතරුව) මට කිව්වා. මං එයාට විරිත්තුවා.
"සුදු මැණිකේ... අද වෑන් එක නැති බව මතක නැද්ද?"
පන්සලේ ඝණ්ඨාරයට දෙවෙනි නොවෙන්න අම්මගේ ඝණ්ඨාර නාදය ගේ පුරා විහිදුණා.
"ඇයි අම්මා?"
"මොනවා කරනවද අන්න තාත්තා කාරෙකටත් ගිහින්..." මං හිතන්නේ අම්මා සද්දේ දැම්මේ කුස්සියේ ඉඳන් වෙන්න ඕන.
එදා මං ඉස්කෝලෙ යන වෑන් එක තිබුණෙ නැති බව එතකොටයි මතක් වුණේ. මොන එකක්ද මේ මට වෙලා තියෙන්නේ? මොකක්වත් නෙවේ මනමාල පිස්සුව...මං මටම හිනා වුණා.
"මේ එනවා අම්මා"
" අද තාත්තට උසාවි යන්න කලින් තව වැඩක් තියෙනවා කිව්වා නේද?"
.... මං අඩියට දෙකට හෑන්ඩ් බෑග් එකයි.... අම්මා හදලා මගේ මේසෙ උඩ තියලා තිබුණු කෑම බීම ටිකයි අරගෙන කාරෙකට දුවගෙන යන්න ගියේ ඒ වෙනකොට මගේ කාමරයටම ආපු අම්මට යන්තම් පහත් වෙලා වැඳලා. ෂූ රැක් එකෙන් අරගෙන ෂූස් දානකම් එහෙන් සාරියත් බිම ගෑවෙනවා.
ඒත් එක්කම තමයි මං කෑම මේසය පැත්ත බැලුවේ.
මොන මෙන්න තාත්තා කෑම මේසේ ඒ වෙනකොටත් පාතරාසය අනුභව කරමින් වසන්තයේ හෙමින් හෙමින් පායගෙන එන ඉර වගේ සැහැල්ලුවෙන් ඉන්නවා.
"මේ අම්මට නම් හැම දේටම පුදුම හදිස්සියක් නේ තියෙන්නේ?"
උදේම අපේ වලිය ආරම්භ වුණේ විස්සයි විස්ස මැච් එකකටත් වඩා උද්යෝගයෙන්.
"මේ ළමයට අද මොනවා වෙලාද? වෙනදා වෙලාවට ලෑස්ති වෙනවනේ අගේට"
"වෙලා තීයෙන එක තව ටික දවසකින් පෙනේවි"
"අනේ! අනේ! හරි හරි එහෙම වෙන්නත් එපැයි"
අම්මාත් ඉදිලා බෙරි වෙලා පැලිච්ච සීනි කැකිරි ගෙඩියක මදය වගේ කවදාවත් නැති විදියේ මනමාල හිනාවක් දැම්මා. මං අම්මගේ බෙල්ල වටේ අමාරුවෙන් මගේ නිදහස් අත දාලා මූණ ඉම්බා.
" ඔන්න ඔහොම හිනාවෙලා ඉන්න අම්මා."
මං මොහොතකට වලියට තිත් කොමාවක් දැම්මා.
"දුවේ" ඒ තාත්තා.
" ඇයි තාත්තා?"
"උදේට කන්නේ නැද්ද දරුවා?"
"නෑ තාත්තා මං උදේම කිරි එක විතරයි නේ බොන්නේ. ඉන්ටවල් එකට නේ කන්නේ? "
"අහ් ... මට ඒකත් අමතක වුණා. ඒක නෙමේ පුතේ!" තාත්තා වැදගත් දේකට වගේ හඬ ගැඹුරු කළා. උසාවියේ පුරුද්ද වගේ.
"මොකක්ද තාත්තා?"
"හෙමිහිට අර ළමයා ගැන අදහස කියන්න. මං දැනටමත් සේරම දේවල් දන්නවා... ගේ දොර නෑදෑයෝ දේපළ එහෙම ගැන. ඒ වුණත් අපි එහේ ගිහින් එන්න ඕනනේ චාලිත්තරේ හැටියට. "
" ඔව් තාත්තා... මං අද හැන්දෑවට එයාට කතා කරන්නම් කෝ.... මං කැමතී නම් එයා ආයේ මෙහේ ආයේ ඇවිත් යනවා කිව්වා."
"ඒ කියන්නේ මෙයා කැමතී.... බටහිරෙන් ඉර පායයි වගේ..". අම්මට මොහොතක් ඉන්න බෑ කට දාන්නේ නැතුව.
" අනේ අම්මේ ඔයාට මොනවත් නොකිය ඉන්නම බැරිද මේ උදේම තොරතෝංචියක් නැතුව පටන් ගත්තා. මං තාම කැමතී කියලා නෑ. "
" එහෙම නෙවේ පුතේ. ඔයා කැමති නම් ඒ දරුවා ආයේ එන්න කලින් අපි එහේ යන්න ඕන." ඒ තාත්තා.
" ඔව් ඔව් ඒකත් ඇත්ත .... ඒ යද්දී මාත් යන්න ඕන."
"ඒ මොන චාරිත්තරයක් ද? මනමාලි යනවයැ ඒ ගමන?"
"යනවා යනවා දැන් එහෙම තමයි.... එහෙම නොවුණත් මං යන්න ඕන. මොකද මං නේ ඒ ගෙදර පදිංචියට යන්නේ.... ඉතින් මගේ අනාගත මාලිගාව බලාකියාගන්නේ නැතුව කොහොමද? ඇයි ඔයා ගියේ නැද්ද තාත්තලයි ගෙදර?"
" ඒව වෙනයි.. මේව වෙනයි."
" ඒ තියරි එක මොකක්ද අම්මා?"
" මේවා යෝජිත විවාහ " අම්මා අමුතු හඬකින් කිව්වා.
" යෝජිත හරි නැතුව හරි ගෑනියෙකුයි මිනිහෙකුයි නේ.... ඇයි අනේ අම්මට නැති දෙවල් ද මට තියෙන්නේ? නැත්නම් මට නැති දේවල් ද අම්මට තිබුණේ? "
" හරි සුදු මැණිකේ දැන් මට උසාවියට යන්න කලින් වැඩ වගයක් තියෙනවා. ඊට කලින් ඔයා ඉස්කෝලෙ ගාවින් දාන්න ඕන."
තාත්තා ද්විපාර්ශ්වික සංහිඳියාවට ඉදිරිපත් වුණේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මහ ලේකම් වගේ.
" යමු තාත්තා....තාම මං මෙහේ රැවුල ගිනි අරන් හිතනවා... අම්මා සුරුට්ටු පත්තු කරනවා . "
තාත්තා ගරාජ් එකෙන් කාරෙක ගන්නකම් මම මිදුලට බැස්සා. මගේ බේබි රෝස ගහේ ළා තැඹිලි පාට මල් පොකුරක මල් පොඩි දරු පැටව් ටිකක් වගේ හිනැහීගෙන පිපෙමින් තිබුණා. මං පහත් වෙලා මල් පොකුර ඉම්බා. හම්මේ සුවඳ... අවට ගස්වල කුරුල්ලන් උදෑසන කිචි බිචි ගීතය ගයන්නට පටන්ගෙන තිබුණා. සේරම ලස්සනයි. මගේ ජීවිතයත් ලස්සන වේවි නේද කියලා හිතුණා. ඇත්තටම අපි ජීවිතය ලස්සන කර ගන්න ඕන නේද කීයන එක හිතට ආවා.
මං ස්ටාෆ් රූම් එකට ගියා විතරයි සඳමාලියි අනීෂයි කට මැදගෙන විස්තර අහන්න තියාගත්තේ නැතැයි.
පින්තූරේ මං කලින් උන්ට පෙන්නලා තිබුණේ. උන් ඒ දවස් වලම කිව්වේ සමන්ත මට ගැළපෙනවා කියලයි.
"කෙල්ල අද මනමාල පාටයි."ඒ අනීෂා... ඒකි බැඳලා දැන් මාස ගණනක්. ඒකිගෙ ජීවිතේ දැනට සිනිඳු සුසිනිඳු විදියට ගලා යනවා කියලා තමයි කිව්වේ.
"ඔව් ඔව් මේ සැරේ නම් වැඩේ හරි" ඒ සඳා
"අනිත් අයට ඇහේවි යකුනේ."
"ඉතින් උඹ හඳපානේ යන්නේ නෑ නේ?"
බුදු අම්මේ! අනීෂා ඒක කිව්ව සද්දෙට ස්ටාෆ් රූම් එකේ වාඩිවෙලා පාතරාසය වළඳමින් හිටිය වැඩිහිටි ගුරුවරියෝ දෙන්නෙක් එයාලගේ අති ප්රබල ඇන්ටෙනා අපේ පැත්තට හැරෙව්වේ චන්ද්රිකා මධ්යස්ථානයටත් වඩා වේගයෙන්. කොහොමත් ඔය අම්මණ්ඩිලාට තරුණ අපිත් එක්ක හෙන ඇරියස් නේ තියෙන්නේ.
අපි ඇන්දත් වැරදී. පොඩ්ඩක් වැඩිපුර බඩ පෙනුණත් වැරදී. එයාලගේ එළියට නෙරපු ටයර් ගැන වගේ වගක් නෑ. ඒ විතරක් යැ අපි උගන්නන්න දන්නේ නෑ කියලාත් හිතනවා. අපට ළමයි ආදරේ එකටත් ඉරිසියාව පර්සියාවටත් ටිකක් එහා. අපරාදේ කියන්න බෑ අපේ අංශ ප්රධාන මිසිස් ගුණවර්ධන නම් අපි එක්ක තකට තක. ඒ වගේම හරිම මව්වත් නියම ගුරුතුමියක්. මං ඇගෙන් ගුරුකමේ දේවල් විතරක් නෙවේ ජීවිතේත් ඉගෙන ගනිමින් හිටියා.
" යමං බං එළියට...."මං සඳාගේ අතින් ඇදන් එළියට ආවා
කොහොමත් ඊළඟ විනාඩි පහේ අපි පන්තිවලට යා යුතුව තීබුණ නිසා ඒ කතාව ඉවර වුණා.
පන්තියට ගියත් හරි.... එක පාරට තම තමන්ගේ තැන්වලට ගිය ළමයි ඔක්කොම මං දිහා එක එල්ලේ බැලුවා කියමුකෝ.
"ගුඩ් මෝනින් මිස්"
"ගුඩ් මෝනින් චිල්ඩ්රන්"
ඒ එක්කම "වාව් අද මිස් හරීම ලස්සනයි."කියපි කසුන් කොලුවා. ඇත්තටම හිතේ ප්රබෝධය මූණෙන් පරාවර්තනය වෙනවා කියන එක බොරුවක් නෙවේ වෙන්න ඇති.
" සාරියද කසුන් ලස්සන?"
"ටීච නිසා සාරිය ලස්සන වෙලා" අප්පට සිරි මූ විද්යාව කළාට සාහිත්ය චක්රවර්ති වෙලා එක පොටකට ඇවිත්නේ..
"තැන්ක්ස් කසුන්... ... දැන් කවුරුත් ලෑස්ති වෙන්න ආගමික වතාවත් වලට"
මං කතාවට වෘත්තීය බවක් මුහු කරලා ඇස් බැල්ම ස්නයිපර් එකක් කරලා පන්තියටම එල්ල කරලා ටිකක් ගැඹුරු හඬක් ආරූඪ කරගෙන කියලා දාලා මාතෘකාව වෙනස් කළා. ගුරුකම කියන්නේ ඒකනේ. නැත්නම් මේ කරදඬු උස් මහත් වෙච්ච කොල්ලොත් එක්ක ලේසි නෑ නේ.
උදේ පීරියඩ් තුනක් වැඩ ඉවරවෙලා ළමයින්ගේ ප්රැක්ටිකල් පොත් කීපයක් බලන්න කියලා වාඩි වුණා ලැබ් එකේ. සඳාටත් ඒ වෙලාව ඕෆ් පීරියඩ් එකක් වුණ නිසා එයත් ඉවසුමක් නැතුව දුවගෙන ආවේ මඟුල් වට මේස සාකච්ඡාවට.....
"තාත්තා කියනවා අපි සමන්තලගේ ගෙදර යන්න ඕන කියලා. මගේ වචනේ තමයි ලු ඕන."
"ඔන්න ඔහේ පලයං බං. මොකද අල්ලලා බැඳ ගන්නවායැ? රතු කොඩි ආවොත් පෝරුවට නඟින්න අඩිය තිබ්බත් ආයේ කකුල ආපස්සට ගන්න බැරි නෑනේ " සඳාට ජීවිතය ගැන තියෙන දැක්මට ඇත්තටම මං ආස වුණා. කොයි දෙයක් වත් ලොකුවට ගණන් ගන්නේ නෑ.
"ඒකත් ඇත්ත නේ සඳා. ගියා කියලා කසාදෙ කරගන්නම ඕන නෑනේ."
" දෙතුන් සැරේ හම්බ වෙලා නෙමේ බං ජීවිතේ භාගයක් ගියත් මිනිස්සු තේරුම් ගන්න බෑ සුරංගී.... එහෙම උත්සාහ කරන එකත් බොරුවක්. උඹට ගලපගන්න යමක් තියෙනවා නම් නරකම දේවල් නැත්නම් තීරණයක් ගනින්."
"මාත් එහෙම තමයි හිතන්නේ."
"ඔව් උඹට ඒ මොළේ තියෙන බව මං දන්නවා"
ඒ සාකච්ඡාව සාර්ථකව අවසන් වෙලා තීරණයක් අරන් මං එදා ඉස්කෝලේ ඇරිලා බස් එකේ ගෙදර ආවා. ©

Wednesday, October 1, 2025

ගොරකා මද කාපු අතීතය

 ගොරකා මද කාපු අතීතය



😊
පි පොඩි කාලේ හිටිය ගෙදර වත්ත තරමක් විශාල එකක්. ඒකේ එක මායිමක මහා විශාල රතු ගොරකා ගස් දෙකක් තිබුණා. ඒවා හරියට අර කතන්දරවල යක්කු ගස් නගින වෙලාව වගේම ඒ යක්කු වාසය කරන ගස් මතක් කර දෙනවා. ඒ තරමට අඳුරුයි ගස් යට.
අපි ඉතින් යක්කුන්ටවත් බය නැති කෙල්ලො නේ ඒ දවස්වල. ගොරකා ඉදුනම පහත අතුවල ඒවා කඩාගන්නවා. පිට ලෙල්ල අයින් කළහම රතුම රතු පාට ගොරක මදය... ම්... ම්..
රසම රසයි.
ගොරකා ඉදිලා වැටෙන්න පටන් ගන්න කොට හැන්ඩි මාමා ගහට නග්ගවලා ආත්තම්මා ගොරකා කඩවනවා. ඒවා සේරගේම මද නම් අපට කාලා ඉවර කරගන්න බෑ. ඇති වෙනකම් කනවා. ඔය ගොරක ඇටවල කහපාට කොහොල්ලෑ වගේ දෙයක් තියෙනවා(රෙසීනමය ගම් වර්ගයක්) . ඒවා දත්වල බැඳෙනවා. ටිකක් අමාරුයි ඉවත් කරන්න.
ආත්තම්මා ගෙදර කුලුවල පිට පැත්තේ ගොරකා මද ගාලා ඊට උඩින් රෙද්දක් අලවනවා. එතකොට කුල්ලේ තියෙන හිල් වැහෙනවා. පොලනකොට පොඩි හාල් ඇට කෑලි ඒ හිල්වලින් වැටෙන එක නවත්තන්න වෙන්න ඕන එහෙම කළේ.
ගොරකා ලෙලි බික් ගලවනවා. ලීවලින් හදපු මැස්සවල් වල උඩ අමු පොල් අතු වියපුවා දාලා ඒ උඩ ගොරකා බික් අතුරනවා. ටිකක් අව්වේ වේලෙනවා. ඊට පස්සේ යටින් දර පොල්කටු පත්තු කරලා දුම් ගහනවා.
මේවා තව දුරටත් ගෙදර කුස්සියේ දුම්මැස්සේ වේලෙනවා. අන්තිමට මුට්ටිවල දාලා කටවල් වහලා දුමේ ගබඩා කරනවා. මේවා මිලට ගන්න වෙළෙන්දන් එනවා මට මතකයි.
ගොරකා (old Botanical name - Garcinia cambogia, new botanical name Garcinia gummi - gutta ) වලට Goraka කියන නම වගේම Malabar tamarind, brindle berry, gambooge යන නම්වලිනුත් හඳුන්වනවා.
ගොරකා ආහාරයට ගැනීමේ හොඳ වගේම නරකත් ගැන සඳහන් වෙනවා. එක නරකක් තමයි සුලබ නොවන නමුත් අක්මාවට අහිතකර වීම.
මේ ගොරක පින්තූර ටික මගේ ආදරණීය ශිෂ්යාව Thushari Walpita ගෙන්. ඒක ලැබුණම තමයි හිතේ තිබුණ කතාවට පණ දුන්නේ. ස්තූතියි තුෂාරී!