ලේලි - 11
මගේ කාර් එක ලැබුණ සතුට තමයි ඒ සතියෙම තිබුණේ. අපේ අම්මටත් ඊට වඩා ලොකු දෙයක් නෑ වගේ එන එන කෙනාට කාර් එකේ විස්තර කියනවා මට ඇහුණා. සැමී එනකම් මං එයාටවත් කාරෙක අතට ලැබුණ බව කිව්වේ නෑ. හාබර් ග්රේ පාට බී BYD Atto 3 රාජයා ගරාජයේ වැඩ ඉඳුවලා සැමී ආවම හැංගිමුත්තමක් දැම්මා. එයා මාව සොයන්න ගරාජයට ගෙන්වා ගත්තා. මං කාරෙකේ ඉඳගෙන හැංගිලා හිටියා.
මිනිහගේ මූණ පුන් පෝදා හඳටත් වඩා පිරුණා. දෑවැද්ද ශතයක් වත් එපා කියපු රත්තරන් මිනිහනේ ඔය.
"සැමී මං රවුමක් අරන් යනවද?"
"ඇයි මැණිකේ ඩ්රයිව් කරන්න මතක නෑ ද?"
එයත් දැන් අම්මා වගේ ඉඳහිට මට මැණිකේ කියන්න පටන් අරන් තිබුණා. මං ඒකටත් ආස වුණා.
"මතකයි.. ඒත් ගොඩක් දවසකින් ඩ්රයිව් කළේ නෑ නේ. අනික මං ආසයි ඔයා එක්ක මුල් වටේ යන්න."
"වෙනදට තාත්තගේ කාර් එක ඩ්රයිව් කරනවනේ?"
"ඒක මේ ටිකේ මග හැරුණා. වැඩ වැඩී නේ.."
"ඔයාට ද?"
"තාත්තට වෙන වැඩ මට වෙන වැඩ හලෝ"
මං එයා ඇදලා අරන් රියැදුරු අසුනේ වඩා හිඳෙව්වා.
"ඒකනේ මං ඇහුවේ මැට්ටී" එයා මගේ නහය මිරිකුවා. මට හචිං පෙළක් ගියා. හොඳ වෙලාවට හෙම්බිරිස්සාව එහෙම තීබුණෙ නැත්තේ. සේරම හොටු බිංදු සැමීගේ මූණෙනෙ. එයාට ඒව ගානක් නෑ.
ඔන්න ඉතින් එදා සැමීත් එක්ක නුගේගොඩ පැත්තේ රවුමක් දාලා ආවා. එද්දී මං ඩ්රයිව් කළා.
පුදුම වදයක් නේ හයි ලෙවල් එකේ ඩ්රයිව් කරන එක. එහෙන් මෙහෙන් ත්රී වීල්, බයික් දාන එක... මිනිස්සු කඩදාසිය ලිපේ දාළා ඇවිත් ඒක පිච්චෙන්න කලින් ගෙදර යන්න වගේ කඩි මුඩියේ හැම තැනින්ම පාරවල් පනින එක..... වෑන් එකේම ඉස්කෝලෙ යන එක දාහෙන් සම්පතයි කියලා මට හිතුණා.
" තාත්තිල ඔයාල හැමදාම කොහොම මේ පාරවල්වල යනවද මං දන්නේ නෑ සැමී" මං දාහට අරන් සීයට වික්ක හඬකින් කියනකොට
"ඇයි සුරා එක දවසින්ම ඔයාට ඇති වුණාද?" සැමී ඇහුවා.
"හෙට මේකෙන් ඉස්කෝලේ යනවද නැද්ද කියලා මං මේ හිතන්නේ."
"ඩූ ඈස් යූ විෂ්" කියලා එයා කිව්වා. මං සැමීගේ ආස කරන එක දෙයක් තමයි ඒක. කිසි දේක බල කිරීමක් නෑ. දිගටම මෙහෙම වුණොත් ඉතින් හොඳයි.
ඊළඟ සති දෙක වැඩ කටයුතු ගොඩකට මං යට වුණා. මාස්ටර් එකේ රිසර්ච් එකේ වැඩට ෆීල්ඩ් එකේ හුඟක් වෙලා ගත කරන්න වුණා. ඒත් ඒක හොඳට කෙරුණු නිසා හිතට සතුටුයි. කාර් එක ලැබුණෙත් වෙලාවට.
"ඔයා ඔය වැඩවලට ඌබර් වල නොයා කාර් එකේ යන එක මගේ හිතට සහනයක් සුදු මැණිකේ" අම්මා එයාගේ හිතේ තිබූණා ලොකු බරක් බිම තිබ්බා වගේ කියපු වෙලාවේ ඇත්තටම මට දුක හිතුණා. සාමාන්ය සෙකන්ඩ් හෑන්ඩ් කාරෙකක් ගන්න පුළුවන් කම කලින්ම තිබුණත් තාත්තට ඕන වුණේ එකම දෝණියැන්දට බ්රෑන්ඩ් නිව් එකක් අරන් දෙන්න. ඒත් රටේ අර්බුද එක්ක ඒ හීනෙ එළිවෙන්න කල් ගියානේ
තාත්තටත් දැන් ඉතින් ලොකු සහනයක් ඇති. මං කියන කියන තැන්වලට පුළු පුළුවන් වෙලාවට ඇද ඇවිදලාම ඇතිවෙලා ඇතිනේ. ටියුෂන් පන්තිවල ගිහින් ඒ දවස් වල මං එනකම්ම කාර් එකට වෙලා තාත්තා හිටපු හැටි මතක් වෙද්දී දුක හිතුණා. මොකද මං පන්ති කියලා ලොකු ලොකු ඒවට ගිහින්ම නෑනේ. දන්නා අඳුණන ගුරුවරු ගාවට විතරනේ ගියේ.
"ඔහොම ඉන්න මං ළඟදිම ඔයාලගේ බරින් සම්පූර්ණයෙන්ම ඔයාලා නිදහස් කරනවා." මං මටම කියා ගත්තා. ඇත්තටම මට ස්වාධීනව මගේ වැඩ කරගන්න පුළුවන් නේ. කවුරුවත් මොනවටද?
ඇත්තටම මට කසාදයක් ඕනමද? ඒක මට හිතන්න තිබුණේ මඟුල් ලෑස්ති වෙන්න කලින්. ඒ දවස් වල සංඛ අරකි එක්ක යාළු වුණහම මං හිතුවේ ඔය කසාදය කියන කූඩාරමට මං කවදාවත් රිංගන්න යන්නේ නෑ කියලා.
ඒත් දැන් ඉතින් සැමීත් ජීවිතේ කොටසක් වුණානේ.
මේ මිනිහා ආත්ම ගණනේ මං පස්සේ ඇවිත් ද මන්දා. දැක්ක පළවෙනි දවසෙම හිත බැඳුණා කිව්වේ. මටත් දැන් එයා නැතුව බෑ. අනේ මන්දා මේ බැඳීම් කියන ඒවා වෙලාවකට හරිම බරයි. බැඳීම් වැඩිවෙනවා නේ ඉස්සරහට. ඒත් දරු මල්ලෝ හැදීමක් නම් දැන්ම බෑ කියලා මං සැමීට කියලා තිබුණා.
ඊළඟ සතිය ගත වුණේ සඳාගේ මඟුලේ වැඩට. මට පුළුවන් විදියට කාරෙකෙන් එයාට ඕන කරන වැඩ ටික කරලා දුන්නේ හිතේ සතුටින්.
මඟුල් දා කෙල්ල ලස්සනට හිටියා. මට මතක් වුණේ හිම කුමාරී. සඳා කොහොමත් හැඩ එකී. සෙනග පනහකට වඩා එකතු වුණෙත් නැති හොඳටම සිම්පල් මඟුලක් ඒක. හැබැයි ඕන කරන හැමදේම ඇතුළත් වෙලා තිබුණා
"ඊ ළඟ රජ මඟුල වෙනකම් තමයි අපි මේ බලා ඉන්නේ" සඳායි ඒකිගේ මිනිහයි මට විහිළු කළා.
මෙන්න දවසක් නැන්දම්මා මගේ ෆෝන් තිරයේ මතු වුණා එක පාරට.
"දුවේ ගෙදර වැඩ ටික නම් කෙරීගෙන යනවා. අක්කත් ඇවිත් කාමර ලස්සනයි කියලා කිව්වා. පෑන්ට්රි එකටත් මට ඔයාගේ අදහස් ටිකක් ඕන
නැන්දම්මා මගේ සූත්තරේට අහුවෙලා වගේ. දැන් හැම එකම මගෙන් අහනවා. හොඳයි හොඳයි ඔහොම යමු නැන්දම්මා.
මේ දවස් වල අපේ ස්ටාෆ් එකෙත් හැමෝගෙම හද බැඳි මාතෘකාව මගේ නැන්දම්මා.
"උඹේ ගැටේට නැන්දම්මා අහු වුණාද නැත්නම් නැන්දම්මා ගෑනු ගැටයක් ගහමින් ඉන්නවද කියලා මං මේ හිතුවේ" ශාලිකා අපේ කෙමිස්ට්රි ටීචත් මේ සැරේ නැන්දම්මා අලුත්ම එපිසෝඩ් එකට අදහස් දැම්මා.
"කියන්නත් බෑ" මීසිස් ගුණවර්ධන උපේක්ෂාවෙන් කිව්වේ "එහෙම වුණොත් අලුත් ජෝඩුවට වෙනම තැනක එපාර්ට්මන්ට් එකක වගේ ඉන්න පුළුවන් නේ? " කියන ටිකත් එක්ක.
" Surangi is not an easy girl; she would take on the problem regardless of whether it's good or bad."
අපේ සිංහල වචනයක්වත් කතා නොකරන ඉංග්රීසි ගුරුවරී සේරා ටිකක් හිතලා මතලා බර කරලා කිව්වේ මං ගැන පොසිටිව් අදහසක්. ඒ අදහසට මං කැමතී.
කෝල් එකේ හිටපු නැන්දම්මාට උත්තර දෙන්නත් පමා වුණා ඉස්කෝලෙ විනෝද සමය මතක් වෙලා.
" හරි ආන්ටී මං ටිකක් බලලා සැමී අතේ විස්තර එවන්නම් "
"පුළුවන් වෙලාවක ඇවිත් කරලා තියෙන ටික බලන්න. දවස් යනවා දැනෙන්නේ නෑ. නැකැත් ගේන එකත් ළං වෙනවා නේද? "
මේ අංගනාවට මඟුල ඇර වෙන දෙයක් නෑ මේ දවස් වල. ඒත් මටත් සැමීටත් නහයටත් උඩින් වැඩ. හොඳ වෙලාවට සංජය ඉවෙන්ට් එක භාරගත් නිසා අම්මලට නැන්දම්මලට මිසක් මඟුල් ගාය අපි දෙන්නට නම් තිබුණේ නෑ.
නුවර අමායා හිල්ස් වැඩේ හරි බව තාත්තා කිව්වා. දවස් ගතවෙන වේගය වැඩි වෙමින් තිබුණා. සැමී යි මායිත් රෝන්දේ යන එකත් ටිකක් වැඩි වුණා. හැබැයි ලිමිට් තියාගෙන තමයි මං හැමදේම කළේ. එයත් මගේ කැමැත්ත අනුව වැඩ කිරීම මට එයා ගැන පැහැදීම වැඩි කළා.
ගෑනු ළමයෙකුගෙ චරිතය වැදගත් කියන එක අම්මා පොඩි කාලේ ඉඳන් කියලා දුන්නලු. එයා එයාගේ අක්කටත් හුඟක් ආදරේ බව පෙනුණා. අක්කා මඟුල ගැන උපදෙස් දෙන එකත් ටිකක් වැඩි වුණා. මට ඔය උපදෙස් දෙන උන්දැලා වැඩිය අල්ලන්නේ නෑ. අම්මයි මායි අතර අතෝරක් නැති වලිත් ඕකට නේ. හැම එකටම අරහෙම කරන්න මෙහෙම කරන්න. අරයා මෙහෙමයි. මෙයා මෙහෙමයි. මට මොකටද ඒ වෙන අයගේ ඒවා. මං වන් ඇන්ඩ් ඔන්ලී සුරංගී රණසිංහ මිසක්. ළඟදී සුරංගී සපරමාදු වෙයි ඉතින්!
No comments:
Post a Comment