ඉල්මහ

 

ඉල්මහ

බක්මහට දෙවෙනි නැත

ඉල්මහේ කඳුළු බර

බොල් පොළොව උරාගත්

කල් ගියත් උඩට එන

බිය නොදත් ඒ සැවොම

මිය ගියත් සුබ සිහින

ගිය නමුත් හැර දෙරණ

සිය සියක් හඞ නගන

හඞ නැගුණ හඬ මඩින

ලෙයින් යකඩින් තැළුන

සොයුරු සොයුරියනි සැම

මේ පොළොව යට නිදන

ජීවිතේ දුෂ්කරම

මග අරන් තෝරගෙන

නුඹ වින්ද දුක් කන්ද

දන්නෙ නෑ බෝම දෙන

එදාටත් වඩා මට

අද සිතෙයි නුඹ ගැනම

නුඹ නිදන තැන නොදැන

බරය මුළු හද ගැබම

මේ දෙරණ සිප වැතිර

හෙලූ අවසන් සුසුම

වාතයට මුසුව ගිය

දුම්රොටු ද සිතට එන

ගං දියේ පාව ගිය

ඡායාද ඇත මැකුණ

සමුදුර ද වැළඳ ගොඩ

ගෙනාවේ රැළි නොවන

කොතන වුව කම් නොවන

ඔබ මෙදින සිටින තැන

පිනි රැඳුණු තණ පලස

මත තබමි මල් බඳුන!

Photo credit to Bence Bella-Schottner on Unspalsh