Sunday, December 25, 2022

ළපටි

 








ළපටි

කිංකිණි සිනා නද
කෙළිදෙලෙන් නගන
කෝමල කතා බහ මැද
සෙල්ලම් පිටියකි එදා
තිබුණෙම මුළු ගෙදර
නැත උච්චාසන මහාසයන
ලී පුටු හතරකි තිබුණ
වරින් වර පිරියම් කරන
හරවා අනෙක් පස
වසා සරසා සාරි වලින්
සැදුනේය සොඳුරු මන්දිර
කුමර කුමරියන් මන්දිර තුළ
මීවන හාල් මැස්සන්
සුනු සහල් බතට කදිමට
වදමල් සිසිල් පැන්
පුරවා බෝතල් වලට
වෙන කුමට රස බොජුන්
නිදා ගත්තේ තනා සිරි යහන්
කොට්ට මත ඇඳ රෙදි එළාගෙන
මන්දිර තුළ අතොරක් නැතුව නිතර
තිබුණත් මිහිරි තුටු පහටු අන්දර
අයිතිය ගැන දේවල්වලට අතරින් පතර
නොතිබුණෙත් නෑ ගුටිබැට අඬ දබර
කාලයේ විහඟ පෙළ ගොස් පියා සල සල
කුමර කුමරියන් ද වැඩී උස් මහත්වූ කළ
නිවසේ පිටුපස අයිනකට වී කඳුලු සල සල
තිබුණා නටබුන් කැබලි එකින් එක මන්දිර වල
හිනැහී සෝෆා සැටි ඇවිත් එබුණා දොරකඩින්
තව තව විසිතුරුත් විත් අරක් ගත්තා මැදින්
තිර වලින් වැසුනා ඇතුළ නොපෙනෙන ලෙසින්
ඒ සොඳුරු සිනා කැන් කෝ අනන්තෙට පාවී ගිහින්
Thanks to Polesie Toys for the image on Pexel

Monday, December 5, 2022

මල්

 මල්


















හිරු සමග පාන්දර හිනැහෙන
සඳු සමග රැයේ මුත් නැළවෙන
මද නලට රහසේම මුමුණන
පිපුණු තැනදිම මිසක්
වෙන කොහෙද තියෙන්නේ
මලක ඇත්තම ලස්සන!
මල් නෙලන් සමනලුන් අඞවා
ගෙන ඇවිත් බඳුන් තුළ පුරවා
ලස්සනක් සෙව්ව මුත් රිදවා
මලක දුක දුටුවේම නැතුවා!
පුදසුනක පර වෙන්න පැතුව
පර වෙලා විසිවෙන්න හිතුව
මල් කොහෙද තිබුණෙ විකසිතව
ඇයි තාම තේරුණේ නැතුව!
මල් පෙතිත් සුමුදු මුදු ඇතී
මදු පිරී සුවඳ විහිදෙන නිතී
කවුරුවත් දන්නෙ නැතුවැතී
මල් වුණත් පැතූ පැතුමක් ඇතී!

Thursday, November 10, 2022

ඉල්මහ

 

ඉල්මහ





















බක්මහට දෙවෙනි නැත
ඉල්මහේ කඳුළු බර
බොල් පොළව උරාගත්
කල් ගියත් උඩට එන
බිය නොදත් ඒ සැවොම
මිය ගියත් සුබ සිහින
ගිය නමුත් හැර දෙරණ
සිය සියක් හඞ නගන
හඞ නැගුණ හඬ මඩින
ලෙයින් යකඩින් තැළුන
සොයුරු සොයුරියනි සැම
මේ පොළව යට නිදන
ජීවිතේ දුෂ්කරම
මග අරන් තෝරගෙන
නුඹ වින්ද දුක් කන්ද
දන්නෙ නෑ බෝම දෙන
එදාටත් වඩා මට
අද සිතෙයි නුඹ ගැනම
නුඹ නිදන තැන නොදැන
බරය මුළු හද ගැබම
මේ දෙරණ සිප වැතිර
හෙලූ අවසන් සුසුම
වාතයට මුසුව ගිය
දුම්රොටු ද සිතට එන
ගං දියේ පාව ගිය
ඡායාද ඇත මැකුන
සමුදුර ද වැළඳ ගොඩ
ගෙනාවේ රැළි නොවන
කොතන වුව කම් නොවන
ඔබ මෙදින සිටින තැන
පිණි රැඳුන තණ පලස
මත තබමි මල් බඳුන!
Thank you Lizzie for the image on Unsplash

Wednesday, November 2, 2022

පෙම්වතිය

පෙම්වතිය















"නිළුපුල් ඔයා?"
විමතියේ රේඛා වතේ ඇඳුනා
මන බැන්ද ඩිම්පල් මතුවුණා
මීන නෙත් වල පුදුමය ඉතිරුණා
මගේ ඇස් දෙකටම එබුණා
එතකොටයි මං දැක්කෙ
ඔයාගෙ ඇස් වල
මගේ රූපය ඇඳුනා
ඒ මමම ද මට හිතුණා
මම මට නැතිවුණා
දැන් බොහෝ කල් ගෙවුණා
ඔයා නම් ඒ වගේමයි
එදා මා දුටු ඔයාමයි
හැබැයි චුට්ටක් මහත්වී
විඩෝස්පීක් එකේ
නර කෙසක් දෙකක් මතුවී
ඇස් කොනින් යාන්තමට
රැළි දෙකක් ඇඳී
එච්චරම තමයි
නෑ හුඟක් වෙනස් වී
මැයි ගහ යටදි සිරි පොද වැටුණූ
සැඳෑ කළුවර සළුව දිග හැරුණූ
අප වෙලාගත් නිමේෂයෙ සොඳුරූ
කුළුඳුල් හාදු වැස්සක් තැවරූ
නා දළු දෙතොල් ඒ වගේමයි අංජනා
තරමක කෙලි පැටව් දෙන්නෙක්
ඒ ළඟ ආසනේ
කෙළිදෙලෙන් පසු වුණේ
"ඔයාගෙ ද?"
මං ඇහුවෙ නෑ
ඉබේටම මට කියවුණා.
"ඔව්"
මට ඒ සුපුරුදු කටහඞ
ඈත ලොවකින් වගේ ඇහුණා.
"ඔයා බැන්දෙ නැද්ද?"
ආයෙත් ඒ කටහඞ ඇහුණා
"මොන බැඳිලිද අංජනා
මේ ලොවේ මං තනි වුණා
අම්මත් නැතිවුණා
මේ මාසෙ මට පණහ පිරුණා"
කියන්නට මට ඕන වුණා
මගේ කටහඞ අගුළු වැටුණා.
මං ඔළුව දෙපැත්තට වනා
මගේ අදහස ඈට දුන්නා.
ඊළඟට අපි දෙන්නා
මොන මොනවද කතා වුණා
ඉතින් මගෙ අංජනා
මං අතීතෙට ඇදුනා
දවල් හීනයක් පෙනුණා
අපේ පොඩි ගෙය හීනෙ ඇඳුනා
ඔයා කිව් දරුවො දෙන්නා
කෙළිදෙලෙන් එහි උන්නා
" අන්න තාත්ති එනෝ"
පොඩි දැරිය කියනු ඇසුණා
දරුවන් මගෙ නොවන වග
ඒ හඞ මතක් කර දුන්නා
ඉතින් මගෙ අංජනා
හීනෙන් මං ඇහැරුණා
ඈතින් රුවක් ඇදුනා
අප සිටි තැන නතර වුණා.
"දන්නවද ඔයා ඉඳුනිල් ?
මේ පන්ති සගයෙක් නිළුපුල්"
"පන්ති සගයෙක් විතරමද?
කමක් නෑ ඒකට අංජනා"
සිනා කැන් ඇදුනා
අතට අත දුන්නා
ආගිය තොරතුරු විමසුණා
හමුවීම අහවර වුණා
ඒ දරු පවුල තුටිනා
මට සමුදී පිටවුණා
"මොන බැඳිලිද අංජනා
මේ ලොවේ මං තනිවුණා" 
Thank you Jessica Rockowitz for the image on Unsplash

Friday, October 28, 2022

Thawama Me Gimhanayayi තවම මේ ගිම්හානයයි



මා ලියූ මේ ගීතය අහල බලන්න කියල මගේ බ්ලොග් රසික රසිකාවියන්ගෙන් ආදරයෙන් ඉල්ලනවා. 

Wednesday, October 26, 2022

වට්ටක්කා සහ Halloween

 



වට්ටක්කා සහ Halloween


මේ මාසයේ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ගෙවල්වල වට්ටක්කා සැරසිලි වලින් පිරිලා. විවිධ වට්ටක්කා වර්ග රාශියක් තියෙනවා.
මේ වට්ටක්කා ගෙඩි වල කැටයම් කපලා ලන්තෑරුම් හදනවා. රෑට ඒවා දල්වනවා. ඒවට කියන්නෙ "Jack O'Lanterns කියල.
මේ සියල්ල හැලොවීන් නම් උත්සවය සමග සම්බන්ධයි. හැලොවීන් දිනය හැම වසරකම ඔක්තෝබර් 31 ට යෙදී තියෙනවා. මෙවර සඳුදා දිනයක්. එදින ඇතැම් රටවල නිල නොවන නිවාඩුක් ද වෙනවා.
හැලොවීන් වල ආරම්භය ඇති වුණෙ යුරෝපාකරයේ. එක්සත් රාජධානිය ඇතුළු රටවල් වල. එහි ආරම්භය මීට අවුරුදු 2000කටත් වඩා ඈතට දිව යනවා. ඒ කාලයේ Celtic කියා හඳුන්වනු ලැබූ ගෝත්රික ජන කොටස් එකතුවක Samhain නම් ආගමික උත්සවයක් පදනම් කරගෙන. ඒ උත්සවය පවත්වලා තියෙන්නේ ග්රීෂ්ම සෘතුව අවසානයේ අස්වනු නෙලීම සමරන්න සහ ඉදිරියට එන ශීත කාලය පිළිගන්න. නෙලා ගත් අස්වනු යක්ෂ, භූත ආත්ම විසින් පැහැර ගනී කියා හිතලා ඔවුන් පලවා හරින්න තමයි ඒ රාත්රියේ ගිනි ගොඩවල් ගහගෙන අවදියෙන් ඉඳල තියෙන්නෙ.
Halloween නම ඇවිත් තියෙන්නේ මෙහෙමයි.
හැබඒක වෙලා තියෙන්නේ පසු කාලීනව. ඔක්තෝබර් 31 මේ ආගමික උත්සවය Samhein තමයි මුලසිටම සමරා තියෙන්නේ. ඒ අතර සියළු සාන්තුවරයින්ගේ දිනය නොවැම්බර් 1දිනට යෙදෙන්න ගත්තම තමයි මේ Halloween නම ඇවිත් තියෙන්නේ.
Hallow = සියළු සාන්තුවරයන්
සියළු සාන්තුවරයන්ගේ දිනය නොවැම්බර් 1දින.
ween = eve
eve කියන්නේ පෙරදින සැදෑව
Halloween සියළු සාන්තුවරයන්ගේ දිනයට පෙර දින සැඳෑව
දැන් මේ දෙකේම සම්මිශ්රණයක් වගේම වෙළඳ ව්යාපාර මගින් ජන මනසට බලපෑම් කරන උත්සවයක් විදියටයි මෙය පැවැත්වෙන්නේ. උතුරු ඇමරිකාවට සංක්රමණය වුණේ යූරෝපීයයන් නිසා මේ සම්ප්රදායන් මෙහෙට ඇවිත් තියෙනවා.
වට්ටක්කා අස්වනු ඇතුළු අස්වනු නෙලන්නේ ඔක්තෝබර් මාසයේදී. එකල වට්ටක්කා නැවත උත්පත්තිය, සශ්රීක භාවය ආදියේ සංකේතයක් ලෙස සලකලා තියෙනවා. නෙලා ගන්නා අස්වනු යක්ෂ භූතයින් විසින් පැහැර ගනී යයි පැරැන්නන් අතර තිබූ විශ්වාසයන් සමග අද වනවිට හැලොවීන් දවසෙ හැන්දෑවේ හැලොවීන් සඳහා සැකසූ ඇඳුම් Halloween costume ඇඳගෙන යක්ෂ භූත විලාස අරගෙන මිනිස්සු වීදිවල සැරිසරනවා.
දරුවන් ඒ ඇඳුම් ඇඳගෙන ගෙවල් වලට යනවා. ගෙවල්වල දරුවන්ට දෙන්න රස කැවිලි සූදානම් කරගෙන ඉන්නවා. ඒ සැදෑව හරිම වර්ණවත්. මිනිස්සු සතුටින් ඉන්නවා. ඔක්තෝබර් 31 වෙන්න තව ටික දවසක් තියෙනවා. වෙළඳපොල ඒ සඳහා පොළඹවන දේවල් වලින් පිරිලා ඉතිරිලා තියෙනවා.

Thank you  David Menidrey for the image on Unsplash

Monday, October 17, 2022

ගුරුතුමී


ගුරුතුමී










සුලෝචනා අලුත් පත්වීම
හිම කුමරිය වගේ සුදුපාට
මල් මල් සාරිය ඇඳ ලතාවට
ඔයා ආවා හිනැහීගෙන පන්තියට
මං හිටියෙ උසස් පෙළ පන්තියේ
මුල්පෙළ පුටුවක ඉඳගෙන
එදා ඔයාට අවුරුදු විසි දෙකයි
මට දාහතයි
ඔයා අපට ගණිතය කියා දුන්නා
ඔව් අපි හොඳට ගණන් හැදුවා.

මං ආවා සුලෝචනා අද
ඉර අවරට යන මේ සැඳෑ කල
මල් පොකුරක් අරන් ඔයා බලන්න
මේ අඩි හය වැඩි කිරීම තුන
පාළු සීතලේ තට්ට තනියම
ඔයා සැතපී ඉන්න බිම්කඩට.

අද මල් පොකුරක් අරන් ආවට
එදා මං පන්තිය ඉවර වෙලා
හිස් අතින් ආවෙ ඔයා ගාවට
බයෙන් ගැහි ගැහි
මතකද මං කිව්වා
"මං මිස්ට කැමතියි..." වෙව්ලන
ගැහෙන කටහඬින්
ඔයා විමතියෙන් මං දිහා බැලුවා.
ඒත් හරිම ආදරයෙන්
ඔයාගෙ ඇස් මට රහසක් කිව්වා.
හොඳටම මං තේරුම් ගත්ත බව
ඒ ඇස්වල ලියවිලා තිබුණා
ඊඟට මට ගණන් හදන්න
කියා දුන්නා
" බලන්න පුතා
ඔයාට අවුරුදු දාහතයි
මට විසි දෙකයි
මේ සංඛ්යා රේඛාව මත
දාහතට විසි දෙක පහුකරන්න බෑ"

ඊට වඩා සංකීර්ණ ගණන්
හද හදා මං ඉදිරියට ගියා
ඔයා ගණන් විතරක්ම
මට කියාදුන්නා.
"දාහතට විසිදෙක පහුකරන්න බෑ"
ඒ රහස අපි දෙන්න අතර විතර බව
ඔයා මට තහවුරු කළා.

කාලය ඉගිලුනා අපි වෙන්වුණා
වෙන වෙන මාවත් වල අපි ඇවිද ගියා
ඒත් හදවත මැද ගැඹුරුම තැනක
හැමදාම ඔයා ලැගුම්ගෙන හිටියා.

එක අඳුරු මූසල හවසක
මුහුණු පොත මැද දවසක
කලකට පෙර අපට නොකියම
ඔයා මේ ලොව අතැර ගිය බව
මිතුරෙක් සටහනක් දමා තිබුණා.

" ඉතින් සුලෝචනා
අද මට වයස විසි හය ඉවර වුණා
මේ බැම්මේ ලියල තියෙන විදියට
ඔයා යද්දී වයස විසිපහ වුණා විතරයි
ඉතින් දාහතට විසිදෙක පහුකරන්න
අවාසනාවකට එදා බැරි වුණාට
අද මං ඔයා පහුකළා සුලෝචනා
එදා කතා කරන්න බැරි වුණ
ගණන් හැර අනික් දේවල්
දැන් අපි කතා කරමුද සුලෝචනා?" 

Thanks to Waldemar Brandt  for the image on Unsplash


Saturday, October 8, 2022

සැහැල්ලුව

 

සැහැල්ලුව












ජීවිතේ දුස්කර ගිරි දුර්ගය
නගිමු බර බෝ හිසින් ගෙන
දුරයි තව දුරයි ගමනේ ඉම
ඈතින් පෙනෙන්නේ මිරිඟුව
දිය වගේ අපූරුව දිස්නය දෙන
නමුදු තෙතමනයක් නැති රැඳෙන
රස්නය පමණි මුළු ගත දවන
ඇස් ද ගිනිකණ වැටී පියවෙන
හිස් අහස සැමට වහළය සදන
එකම ඉර හඳ සැමදාම පායන
රොස් පරොස් තැවුල් සැම බිඳගෙන
අස්කර ගනිමු මේ මලු උර රිදෙන
කඳු මුදුනේ ඈත සුපසන් තැන
හොඳ නරක කිසිවෙක් නොදකින
හමුවී වැළඳ ගමු අපි සැමදෙන
කතාකර ඇස්වලින් සිනාසෙන!
Image from Unsplash free images

Thursday, September 22, 2022

මල් පරවී ගියා

 මල් පරවී ගියා 

 












සීතල හිම දියවී යද්දී

කාලය ඔහේ පියා සැලුවා

වසන්තයේ තිඹිරි ගෙයි සිට 

මා දෑස් දල්වා මග බලා සිටියා

 

බලපොරොත්තුවේ  පහන් සිල

බඳුනේ අවසන් තෙල් බිංදුව උරාගෙන

වෙව්ලමින් මද සුළගේ පොර බදමින්

නිවෙන්නට යන මොහොතේ

 වසන්තයේ අග ආවා

 

ඇගේ උණුසුම් පපුවට තුරුළු කරගෙන

ගෙන මල් පොකුර මා වෙත පිදුවා

ඇගේ රන් වළලු ලූ සිහින් දිගු දෑත්

මගේ ගෙලවට මොහොතකට වෙලුණා

අවසන් චුම්බනය මා ඇගේ නළලත තැබුවා.

 

මගෙන් සමුගෙන යන්න ගියා

ඇගේ නිවහල් ලොව කරා යන්නම යන්න ගියා 

ඕනෑවට එපාවට මා අතට ගත් මල්

මගේ මේසය මත කඳුළු සලමින් හිටියා.

 

මල් එකින් එක අතට ගන්නට මට සිතුණා

අරන් ඒවායේ සොඳුරු බව සෙව්වා

රතු රෝස වල ඩේලියා වල වෙන වෙනම

අමුතු වෙනදා නොදුටු සුන්දරත්වයක් තිබුණා

 

ඒත් වනවිට කාලය ආලෝකයේ වේගයෙන්

අතීතයට ඈතට ඈතට ගිහින් ඉවර වී තිබුණා

මල් එකින් එක පරවී ගියා

හද කවුළු පියන්පත් හැරපියා

මං බලන් හිටියා බලන් හිටියා

මට දුන් මල්වල සොඳුරු බව

හා සැනසිල්ලේ දොඩන්නට

ඒත් කවදාවත් දවස ආවේ නෑ!!!


Photo by Taisiia Shestopal on Unsplash

 

 

 

Sunday, September 4, 2022

මතක....

 මතක....

















ඉරට නිදිමත හැදෙන දම් පාට සැඳෑවට
සිත විදුලි වේගෙකින් දුවයි දුර අතීතෙට
එහි දිනෙක මේ වගෙම වළාකුළු පෙළක් යට
අපේ හමු වීම විය අන්තිමම වතාවට

වළාකුළු ආකාසෙ රටාවක් වියුවා
මලක පෙත්තක් හැලී කතාවක් කිව්වා
රොනට ගිය බඹරු යළි නවාතැන් සෙව්වා
කිරිලියක් දුකෙන් වගෙ ගීතයක් ගැයුවා

මද පවන මා දමා කොහේදෝ දිව්වා
තරු ඇසක් ඉඟි මරා කාටදෝ රැව්වා
පැණි කුරුල්ලෙක් ඉගිල පැණි බිඳක් පෙව්වා
දින පොතේ පිටු ඉරා මං කවක් ලිව්වා

අතින් අත පටලගෙන ගිය පුරුදු මගම
තනිය මට තෑගි කර ඔබ ගියා එහෙම
ඉරට පිටුපා හැරී එදා සිට මෙහෙම
තුරුලු කර තනිය ඉමි කඳුළු නෑ තවම!!!

Monday, August 29, 2022

අතීත අත්දැකීම් ස්මරණය


අතීත අත්දැකීම් ස්මරණය

 














අපි හුදකලාව ඉන්න වෙලාවට අපේ පොඩි කාලෙ දේවල් මතක් වෙන අවස්ථා තියෙනවනේමෙලොව උපත ලද දිනයේ සිට ජීවිත අත්දැකීම් අපට මතක හිටින්නේ කුමන වයසක ඉඳලද  කියල  සොයා බලන්න  මට හිතුනේ  මගේ එවැනි මතකයන් පිලිබඳ සිතට හැඟීමක් එක්ක.  ඇත්තටම කුමන වයසක ඉඳන් අපට දේවල් මතක හිටින්නේ

මේ ගැන හුඟක් මනෝවිද්‍යාත්මක පර්යේෂණ කරලා තියෙනවා. මුල් පර්යේෂණ වලට අනුව දරුවෙකුගේ වයස 3-31/2 වගේ වයසේ සිට තම ජීවිත අත්දැකීම් මතක තියෙනවා. University of London, University of Bradford හා Nottingham  Trent University යන ආයතන පුද්ගලයන් 6641ක් සහභාගී කරගෙන කරන ලද පර්යේෂණයකදී 38.6% ක් කියල තියෙනවා තමන්ට අවුරුදු දෙකේදී  හා ඉන් අඩු වයසේදී සිදුවූ දේවල් මතක බව. එයින් 893ක් කියල තියෙනවා අවුරුදු එකේදී සිදුවූ දේවල් මතක බවමේ පිරිසට වැඩියෙන්ම අයත් වෙලා තියෙන්නේ මැදිවියේ හා වඩා වයස්ගත අය.

මේ සමහර මතකයන් ළදරු  කරත්තයක සිටි කුඩා අවදිය තරම් ඈත ඒවා. මතකයන් තම වැඩිහිටියෙක් කියපු දෙයක් හෝ ඡායාරුපයක් මත ගොඩ නැගුනු ඒවා බවයි පර්යේෂකයන්ගේ මතය.  කියන්නේ සමහර මතකයන් අපේ හිතේ ඇතිවෙන ප්‍රබන්ධ.  නමුත් කතාව කියන පුද්ගලයා දන්නේ නැහැ එය ප්‍රබන්ධයක් බව.  නිදසුනක් හැටියට කවුරුහරි ඔබට කියා තිබුණොත් ඔයාට පොඩි කාලේ තිබුණු ප්‍රෑම් එක කොළ පාට එකක් කියල  මත ඔබේ සිතේ ප්‍රබන්ධයක් ගොඩ නැගෙනවා.  එය ඔබේ පොඩි කාලේ මතකයක් විදියට ඔබ විස්තර කරනවා. 

මේ විදියට මිනිසුන්ගේ මතකයන් වලින් 40%ක් යම් උදව්වක් මත ගොඩ නැගුනු ප්‍රබන්ධ බවයි මනෝ විද්‍යාත්මක පර්යේෂණ වලින් දැක්වෙන්නේ. 

ඇතැම් පර්යේෂණ වලට අනුව ඉතා කුඩා අවදියේ වුවත් මුහුණ දුන් අත්දැකීම සුවිශේෂී එකක් නම් එය මතකයේ රැඳෙනවා.  නිදසුනක් විදියට සහෝදරයෙකුගේ උපත මතක තියෙන්න පුළුවන්.

ළදරු කාලයේ අත්දැකීම් අමතක වීම "Childhood Amnesia " ලෙස හඳුන්වනු ලබනවා. හුඟක් අයට අවුරුදු තුන තුනහමාරට  පෙර කාලයේ සිදුවීම් මතක පොතේ අඳුරු කලාපයක්.

නවතම පර්යේෂණ වලට අනුව මතකය අවුරුදු දෙකේ අවදියේ පටන් රැඳී තිබෙන්න පුළුවන් බව කියවෙනවා. Memory ජර්නලයේ මේ බව සඳහන් වෙනවා.  මේ අධ්‍යනය සිදු කර තිබෙන්නේ ලාස් වෙගාස් හි University of Nevada හි මනෝවිද්‍යා සහාය මහාචාර්ය David Copoland PhD විසින්.  පළමු අධ්‍යනයන්ට වඩා වසරක් ඔබ්බට මතකය රැඳී තිබෙන්න පුළුවන් බවයි මේ අනුව පෙන්නේ.

අපගේ අතීත මතකයන් පහත දැක්වෙන කරුණු මත රඳා පවතින බවත් සඳහන් වෙනවා. ඒවා තමයි

1. සංස්කෘතිය

2. ජාතිකත්වය

3. නිවසේ පරිසරය (නාගරිකද ,ගම්බද වගේ )

4. ඔබේ දෙමව්පියන් ඔබේ මතකයන් අවදි කරන ආකාරය

5. බුද්ධිය

6. උපන් අනුපිළිවෙල

7. පවුලේ විශාලත්වය

8. ලිංගිකත්වය 

පෙර මතකයන් පුද්ගලයාගේ හර අගයන්බියබලාපොරොත්තු හා සිහින සමගද බැඳී පවතිනවා. දැන් ඔබ හිතන්න පුළුවන්  මේ පරණ දේවල් මතක් කරන එකෙන් ඇති වැඩේ මොකක්ද කියලා. ඉන්න මං දැන් විස්තර කරන්න හදන්නේ ඒක තමයි

පෙර මතකයන් ඉගෙනීම තුළින් පුද්ගලයන්ට තම අභ්‍යන්තර ළදරුවා අවදි කිරීමට අවකාශය විවර වෙනවා.  ඒ මගින් සංකාමය, පීඩාකාරී අවස්ථා සමනය (cure ) කර ගන්න පුළුවන් බව සොයාගෙන තියෙනවා.  වෙන විදියකට කියනවා නම් ඔබේ පෙර මතකයන් ස්මරණය ඔබට ඔබ ගැනම උගන්වනවා.  අපි අපේ ළදරු හා ළමා කාලයට කොහොමත් ආදරෙයි නේ.  විවේකීව ඉන්නා වෙලාවට ඔබේ පෙර මතකයන් අවදි කරන්න.  ඔබේ මිතුරු සංගම් වලදී එවැනි මතකයන් බෙදා හදාගෙන සතුටු වන්න. දුක්බර මතකයක් වුණත් පසු කාලීනව එය අපේ හිතේ ඇති කරන්නේ ශෝකී රසයක්.  දුකම කොයි තරම් සතුටක් දෝ කියල ගීතයකිනුත් කියවෙනවානේ? 

මට ස්මරණය කරන්න පුළුවන් ඈතම අතීතය මගේ වයස අවුරුදු දෙක දක්වා දිවෙනවා. හැබැයි ඒක සුන්දර මතකයක් නම් නෙවෙයි.  මට අවුරුදු දෙකේදී සරම්ප රෝගය තදබල විදියට හැදිලා තියෙනවා.  කාලේ දැන් වගේ එන්නත් තිබුණේ නැහැනේ. ඉතින් මට උණ ෆැරන්හයිට් අංශක 105 දක්වා ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. මගේ ඇඟේ මුළුමනින්ම වගේ හම ගිහින් තියෙනවා.  මේ සේරම මට කිව්වේ මගේ අම්මා. මගේ මතකයේ තියෙන්නේ උණ හොඳ වුණහම පොඩි ජංගි කෑල්ලක් ඇඳගෙන හිටි පුංචි  මම මගේ උදර ප්‍රදේශයේ හම අතින් ඇදල ගලවමින් හිටි හැටි විතරයි.

ඉතින් මට මේ ලිපිය සම්පුර්ණ කරන්න තව උදාහරණ සොයමින් ඉන්නවා.  ඔබේ අතීතම පෙර මතකය මෙහි කොමෙන්ටුවක් විදියට තියන්න කියලා ආදරයෙන් ඉල්ලනවා.

මේ ලිපියේ ඇතැම් කරුණු අන්තර්ජාලය ඇසුරිනි.