මද පවනක් ව අම්මා අප අතර ඇති

අප්‍රේල් මස 17 වෙනිදට මගේ මව මියගොස් වසර නවයක් සම්පුර්ණ වෙනවා. මේ කවි පෙළ මං ලිව්වේ ඇගේ තෙමස් පුර්ණ සිහිකිරීමේදී. ලෝකයම දරුණු තත්වයකට මුහුණ දීල මෙහෙම නිවෙස් තුළට කොටුවී ඉන්න වෙලාවේ අතීත සැමරුම් තුළ මෙය නැවත නෙත ගැටුණා. ඇත්තෙන්ම මෙය අප ජීවත් වෙනකම් විතරක් තියෙන මතකයන් සමුදායක් විතරයි. අපෙන් පස්සේ, අපේ දරුවන්ගෙන් පස්සේ මේ සේරම අතීත වැලි තලාවට යට වෙනවා. අපේ මුණුපුරෙක්,මිණිපිරියක් සමහර විට දවසක මේ දේවල් හොයන්න ඉඩ තියෙනවා. අම්මා මී මිණිපිරිය, චමත්කා  දකින්නවත් ජීවත් වුණේ නැහැ. දැන් මී මුණුපුර පරපුර පස් දෙනෙකුගෙන් සමන්විතයි. මී අත්තම්මා හිටියනම් හුගක් සතුටු වේවි.


බක් මස පුන් පෝය සඳ  නැග එන                                       තෙක්ම
අවුරුදු අනුවක්  සහ දෙමසක්                                                 ඉක්ම
දිවි මග ගෙවා විඳ සැප දුක්  හැම                                           කක්ම
අම්මා ගියා යන්නට අප හැර                                                නික්ම

තව දුරටත් ඉතින් ඔබ අප අතර                                             නැති
සිය දහසක් සුසුම් නැග හද දවයි                                             නීති
උණු කඳුලක් නැගී ඔබ සිහි කරනු                                          ඇති
ළඟ නැතුවත් ඔබ ළඟ උන් සුවඳ                                           ඇති

සෙනහස් ගඟුල කෝ අද කොතැන ද                                   අම්මේ
නැවතත් ඔබ දකින්නේ කවද ද                                            අම්මේ
දහසක් දනන් සිටියත් වටකොට                                           අම්මේ
මුළු සක්වළ ම අද මට පාළුයි                                               අම්මේ

රිවි කිරණක් ව අප හට  දුන් එළිය                                          ඇති
තරු කැල්මක් ව අප වෙත නෙත් හෙළනු                               ඇති
කිරි සුවඳක් දැනේ වැනුමට  වචන                                         නැති
මද පවනක් ව අම්මා අප අතර                                                ඇති

ගංඟාවක් වුණා සෙනෙහස්  ජලය                                          බෙදූ
මල් සුවඳ ක් වුණා සිල්වත්    සුපිරි                                           සිදු
මහ නුගයක් වුණා සිසිලස සෙවණ                                          සැදූ
ගල් පවුරක් වුණා නීති රැකවරණ                                            සැදූ

පැද යන විටදී අප නැගී ජීවිත                                               ඔරුව
පියතුම හැර ගියා ලොව නොසිතුව                                       විරුව
හබල අතට ගෙන ගමනට  මුල                                            පිරුව
ඔබ ගිය ගමන සිහි කළ හැක ගරු                                        සරුව

 අප සිවු දෙනා තුරුලට ගෙන                                          සනසාලා
දුක් කරදර තැවුල් සතුටින්                                               ඉවසාලා
ආ මග පැමිණි සැම බාධක                                              පිටුපාලා
සිප් සත ලබා දී අප සැම                                                  සරසාලා

දුක සැප ඔබ වින්ද ඒ දිගු දිවි                                            ගමනේ
පැවසු කතා යළි යළි රැව්දේ                                             සවනේ
අප පස් දෙනෙකු එකතුව ගිය  දිවි                                    ගමනේ
ඔබ නිදහස් වුණා අප තව මෙහි                                        රැඳුනේ

අම්මා ගඟකි ආදර  දිය                                             නොඉඳුල් ය
අම්මා සඳකි ඒ සඳ රැස්                                              සිහිලැල් ය
අම්මා මලකි මල් සුවඳ ය                                        නිකැළැල් ය
අම්මා මුළු ලොවයි ඒ ලොව                                      සුවිසල්   ය

දස මස කුස දරා අප බිහි කළ                                           අම්මා
ලේ කිරි කර පොවා අප හැදු වැඩු                                     අම්මා
මවත් පියත් දෙන්නම ඔබමය                                           අම්මා
අමා මහ නිවන් දැක සැනසෙනු                                        අම්මා!!!