මල්
පරවී ගියා
සීතල
හිම දියවී කාලය
ඔහේ
පියා සැලුවා
වසන්තයේ
ඇරඹුමේ සිට
මා දෑස් දල්වා මග
බලා සිටියා
බලපොරොත්තුවේ පහන් සිල
බඳුනේ
අවසන් තෙල් බිංදුව උරාගෙන
වෙව්ලමින්
මද සුළගේ පොර බදමින්
ඔන්න
මෙන්න නිවෙන්නට යන මොහොතේ
වසන්තයේ
අග ඈ ආවා
ඈ මා වෙත මල්
පොකුරක් පිදුවා
ඇගේ
රන් වළලු ලූ සිහින්
දෑත්
මගේ
ගෙලවට මොහොතකට වෙලුණා
අවසන්
චුම්බනය මා ඇගේ නළලත
තැබුවා.
ඈ සමුගෙන යන්නම යන්න ගියා
ඇගේ
නිවහල් ලොව කරා යන්න
ගියා
ඕනෑවට
එපාවට මා අතට ගත්
ඒ මල්
මේසය
මත කඳුළු සලමින් හිටියා
මල්
එකින් එක අතට ගන්නට
මට සිතුණා
අරන්
ඒවායේ සොඳුරු බව සෙව්වා
රතු
රෝස වල ඩේලියා වල
වෙන වෙනම
අමුතු
වෙනදා නොදුටු සුන්දරත්වයක් තිබුණා
ඒත්
ඒ වනවිට කාලය අතීතයට
ඈතට
ඈතට ගිහින් ඉවර වී තිබුණා
මල්
එකින් එක පරවී ගියා
මං බලන් හිටියා බලන්
හිටියා
ඈ මට දුන් මල්වල
සොඳුරු බව
ඈ හා සැනසිල්ලේ දොඩන්නට
ඒත්
කවදාවත් ඈ ආපසු ආවේ
නෑ!!!
No comments:
Post a Comment