පිහාටුවක් වගේ වෙන්න
පරිසරය සීතල වුණත් අද උදේ ඇවිදින්න ගියා.
දිනපතා පැය බාගයක් ඇවිදීම වෙෙද්‍ය නිර්දේශය නේ. කොහොමත් ඇවිද්දේ නැති දාට ඇඟට අසනීපයක් නෑ වගෙත් දැනෙනවා.ගෙදර අවට වටපිටාවේ පොකුණක් ළඟ හිටිය යෝධ කොකෙක් (Great Egret) අපේ සිත් ගත්තා. ඌ බලන්න ළං වෙද්දී ඌ පිහාටුවක් තැගි දීලා පියඹලා ඈතට ගියා.
මේ සේරම වගේම කුරුළු ජීවිතෙත් සැහැල්ලුයි. පොඩි කාලේ අම්ම තාත්තා කියන විදියට කූඩුවේ ඉන්නවා. අම්ම තාත්තා කන්න බොන්න ළඟටම ගෙනත් දෙනවා. පිහාටු ඇදිලා ලොකු වුණහම දොරට වඩලා තනියම ජීවිතයට ඉඩ අරිනවා. ආයේ ඒ අම්මා තාත්තාට දරුවන්ගේ වග කීමක් හෝ දරුවන්ට අම්ම තාත්තා ගේ වගකීමක් හෝ නෑ. දරුවො කන්න බොන්න සොයාගෙන නිසි කල ආවම සහකරු සහකාරිය සොයාගෙන සංවාසය කරලා කූඩු හදලා ඊළඟ පරපුර හදනවා. පැටවු රැකබලා ගන්නවා. ඒකට තව කාගෙවත් උදවු ඕන නෑ. බිත්තර රකිනවා. පැටවුන්ට කෑම හා ආරක්‍ෂාව දෙනවා. නිසි කල අත අරිනවා. දෙන්න දෙමහල්ලෝ අතර ගැටුම් නෑ. ආයේ ඊළඟ වාරය එනකම් ඉන්නවා. ජීවිතේ ගෙවනවා. හදිසි අනතුරකින් නොවුණොත් ලෙඩකින් හරි වයස ඉකුත්වී හරි ජීවිතය අවසන් කරනවා.
මේ අය අපේ මානසික සුවයට කරන සේවය සුළුපටු නෑ.
ReplyDeleteස්තුතියි ..ඔව්, කුරුල්ලන් නිරීක්ෂණය හරිම විනෝද ජනකයි.
Delete+++++++
ReplyDelete