සුදු රෝස White Roses - 6

සුදු රෝස White Roses

හයවැනි කොටස 

සහෝදර සහෝදරියන් සිව්දෙනා හමුවන දවසක් අම්මා විසින් සංවිධානය කරන ලදුව සියල්ලෝ එක ඉරිදාවක මහගෙදරටම එකතු වූහ. මාමා, මාමා  ,බාප්පා බාප්පා යනුවෙන් මා අමතන සිඟිති කටහඬ නිවසේ හැම අස්සක් මුල්ලකින්ම ඇසෙන්නට වූයේ මගේ ව්‍යාකූල සිත මදකට හෝ සැහැල්ලුවට පත් කරමිනි. මගේ පැමිණීම කවදත් දරුවන්ට ඇති කළේ අපූර්ව ප්‍රීති ප්‍රමෝදයකි. මාද ඔවුන්ගේ වයසට යමින් සිඟිත්තන් සමග සතුටු වීමට කවදත් ආසා කළෙමි. අයියාට සිටින්නේ පුතෙකු පමණි. ඔහුට මම කලින්ම ගෙනා තෑගී දී තිබුණි. අක්කලාට පුතා සහ දුව බැගින් සිතිති. සියල්ලන්ටම ඔවුන්ගේ තෑගී බෙදා දුන්නෙමි.

එකියක් මගේ ඔඩොක්කුවට පනින අතර එකියක් මගේ කරේ නගියි.  තව කෙනෙක් මගේ කොණ්ඩයෙන් අදියි.

ඔය මාමට ඉන්න දෙන්න දරුවෝ  අම්මා කියන්නේ පුරුද්දට මිස් තරහකින් නොවේ. ලෝකය කෙතරම් සොඳුරු දැයි මට සිතුණි. දරු දැරියෝ මා ගෙන ආ කුඩා . දරු දැරියෝ මා ගෙන ආ කුඩා තෑගි විවෘත කරමින් ඔවුන්ගේම ලෝකයක සැනසෙන අතරේ අක්කලා දෙන්නාත් අම්මාත් මා පිලිබඳ කතාවකට මුල පිරූයේ කලින් සූදානමක් පැවති විලාසයකිනි.

"මල්ලිගේ කල්පනාව ඔහොමම ඉන්නද හැමදාම? ලොකු අක්කා සාකච්ඡාව ආරම්භ කළාය.

“මෙයාට එහෙ කවුරුහරි ඇති” ඒ පොඩි අක්කා ය.

මම නොඇසුනාක් මෙන් සිටියෙමි.

“පුතේ ශ්‍රියානිගේ දුව ඔයාට කැමැත්තෙන් ඉන්න බවක් එයා කිව්වා” අම්මා මතක් කළේ අම්මාගේ පාසලේ එකට සේවය කළ ගුරුවරියකගේ දුවණිය ගැනය. අම්මා මේ ගැන කියන්න්ටම වෙලාව හදා ගත්තා විය යුතුය. මම කුඩාකල ඒ දැරිය හා තවත් සම වයසේ ගුරුවරුන්ගේ දරුවන් සමග අම්මාගේ පාසලේ ප්‍රාථමික අංශයේ ඉගෙනුම ලැබුවෙමි. ප්‍රාථමික පාසල අරුණු විට අම්මා සේවය නිමවන තෙක් විද්‍යා අංශය අසල අපි සැම සෙල්ලම් කරමින් කාලය ගත කෙරුවෙමු. ඒ සැම දැනට හමුවන්නේ ෆේස්බු ක් අවකාශයේ දී පමණි. එහිද මා අක්‍රිය බැවින් දැන් මට ඒ මුහුණු හරි හැටි මතකයේ නැත.

“මට දැන් එයා මතකත් නැහැ අම්මා. එයා මොනවාද දැන් කරන්නේ?”

“එයත් දැන් ඇමරිකාවේම තමයි. තාම පි එච් ඩි එක ඉවර නැතිලු. එයා ඔයාට වඩා අවුරුදු තුනක් වගේ බාලයි නේ.”

“එහෙමද?”  

“ඇයි මල්ලිටත් එයා ගැන හිතෙනවද?” මට මඟුලක් කතා කිරීමට පොඩි අක්කාට මහත් හදිසියක් ඇති සෙයකි.

“නැහැ නැහැ පොඩි අක්කා. මං නිකමට ඇහුවේ. අපි එක යාලුවෝ නේ.”

මේ සියල්ල අතරේ මට චාරුකා හිතට පිවිසීම වළක්වා ගැනීම අසීරු වූයෙන් මා සැබවින්ම සිටියේ දෙලොවක් අතරය. ඇත්තෙන්ම චාරුකාට කුමක් වී ද? මා විසින් ඈ නිර්දය ලෙස හැර දැමීම මත එපාර්ට්මන්ට් එකෙන් ඉවත්වීම සිතා ගැනීමට හැකි නමුත් ඈ විශ්ව විද්‍යාලය හැර දැමීම මට ඇති කළේ විශාල ගැටලුවකි. වරක් දෙවරක් දැක ඇති නමුත් විශ්ව විද්‍යාලයේ ඇගේ සමකාලීනයින් මම හදුනාගෙන නොසිටියෙමි. ඒ නිසා ඔවුන් සම්බන්ධ කරගෙන හෝ ඈ ගැන තොරතුරක් දැන ගැනීමට හැකියාවක් තිබුණේ නැත.  මම එසේ උත්සාහයක් ගත්තේද නැත. ඇත්තෙන්ම එවැන්නකට මට වුවමනාවක් තිබුණේ නැත.

“මෙයා අපිව මග අරිනවා අම්මා. අනිවාර්යයෙන් මෙයාට එහෙ කවුරුහරි ඇති. කවුරු වුණත් කමක් නැහැ මල්ලි. එකලාසයක් කරනවා නම් අපි කැමතියි.”

ලොකු අක්කා මගේ දේහ ඉරියව් වෙනස් වනු දැක කීවාය.

“නැහැ ලොකු අක්කා ...දැන්ම මට එහෙම වෙන්න ඕන නැහැ.” මම ඇගේ කුකුස දුරු කිරීමට මෙන් කීවෙමි.

“කොහොම වුණත් මල්ලී හැමදාම තරුණකම රැඳෙන්නේ නැහැ. කවදා හරි තමන්ට තමන්ගේ පවුල තමයි වැදගත් වෙන්නේ. ඒ ගැන හිතන්න” ලොකු අක්කාගේ වචන ඊයම් බරු මෙන් මගේ පපුවට කඩා වැදී හදවත බර විය. “කවදා හරි විවාහයක් වෙනවා නම් මාත් හිතන්නේ චාරුකා වගේ කෙනෙක් තමයි” බ්‍රයන්ගේ වචන මගේ කන් අසල දෝංකාර දෙන්නට විය.

දිවා ආහාරය ගෙන තවත් පැයක් හමාරක් ගතකළ ඔවුහු නැවත තම නිවෙස් බලා පිටත්ව ගියහ. ඉතුරු වූයේ මාත්, අම්මා හා තාත්තාත් අයියා ඔහුගේ බිරිඳ හා පුතාත් පමණි.

මම මගේ කාමරයට ආවේ මහත් වූ සිතේ බරක් සමගය. චාරුකාත් මාත් ආදරයෙන් අතිනත ගෙන ඇවිද ගිය මං මාවත්ද, යුහුසුළුව විවිධ කාර්යන්හි යෙදුණු උදය හා දවල් කාලයන්ද අතිශය ප්‍රේමනීය රාත්‍රී කාලයන්ද සළ රූ පෙළක් ලෙසින් සිතට ඇතුළු වෙමින් නගිමින් නැවත බසිමින් සිතට මහත් වෙහෙසක් ගෙන දෙන්නට පටන් ගත්තේය.

ඒ සමගම මම චාරුකාට ඇමතුම් ගත්තෙමි. වට්ස් ඇප් හා මැසෙන්ජර් හරහා උත්සාහ කළෙමි. එහෙත් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් ලැබුණේ නැත. ඇගේ සාමාන්‍ය ඇමෙරිකානු අංකය ක්‍රියා විරහිත බවට පණිවිඩ ලැබුණි. අවසානයේ මම ඇයට විද්‍යුත් තැපැල් පණිවිඩයක් යවා පිළිතුරු බලාපොරොත්තුවෙන් පසුවීමි. මා ඇයට ද්‍රෝහී වුණෙම් නොවේදැයි මගේ යටි සිත මට මහත්සේ දොස් පවරන්නට වූයෙන් පියවි සිහිය මගෙන් ගිලිහී යන තරමට මගේ සිත ව්‍යාකුල විය. නිදි නැති රැයක් ගතවූ නමුත් ඇගෙන් කිසිදු පිළිතුරක් ලැබුණේ නැත. ඇගේ දෙමාපියන් හමු වීමට හැකිනම් තොරතුරක් දැන ගැනීමට හැකිවනු ඇත. මගේත් ඇගේත් සම්බන්ධය ඔවුන් දැනගෙන ඇත්ද යන චකිතය එකවර හිතට පිවිසියත් ඈ ඒ දිනවල කියූ පරිදි එසේ වන්නට ඇති ඉඩ අවමය. කුමන දෙයකට වුවත් මුහුණ දෙන්නෙමියි අදිටන් කර ගතිමි.   උකුල් පරිගණකයේ එහා මෙහා පීරමින් සිටි අතරේ මා අමන්දානන්දයට පත් කරමින් චාරුකාගේ ලංකාවේ ලිපිනය මට හමු විය.

අංක 26, පොල්වත්ත පාර

ගොඩිගමුව

මහරගම

පසුදින උදේ මහරගම යාමට අදහස ඇතිව මහරගම අපේක්ෂා රෝහලේ අසනීපයෙන් පසුවන මිතුරෙකු බැලීමට අවශ්‍ය බවක් අම්මාට කීවෙමි. “අනේ තරුණ දරුවෙක් නේ පුතා!”  අම්මා මගේ මුසාවාදය විශ්වාස කරමින් විස්සෝප වූවාය.

“ලෙඩ වෙන්න වයසක් නැහැනේ අම්මා” මම ඇය අස්වසා ලූයෙමි.

මගේ සිරිත වූයේ ලංකාවට පැමිණෙන හැම අවස්ථාවේම ගුවන් තොටුපොළේ සිටම කාරයක් දීර්ඝ කාලීන කුලියට ගැනීමය. මෙවරත් එසේ සුපුරුදු ආයතනයෙන්ම වාහනය ගත් බැවින් අධි වේගී මාර්ගයේ කොට්ටාවට පැමිණ එතැනින් හයි ලෙවල් පාරේ මහරගමට ළඟා වීමට පැයකට වඩා වැඩිපුර ගත වූයේ මිනිත්තු කීපයක් පමණි. දෙහිවල පාරට හැරුණු විගස හමුවන කාර්ගිල්ස් සුපිරි වෙළඳ සලට ගොස් චොකොලට් වර්ගයක් හා පලතුරු වර්ග කීපයක් මිල දී ගත්තෙමි. ඊ ළඟ මොහොතේ මම ගොඩිගමුවේ පොල් වත්ත පාරට අවතීර්ණ වීමි. නිවෙස්වල අංක පිළිවෙලකට නොතිබුණු අතර ගූගල් සිතියම අනුව අංක 26 සොයා ගැනීම අසීරු නොවිය.

Image from Pexels 

©malinieganewatta2024