ආගන්තුකයාගේ මරණය

 

එයා හිටියා නිදාගෙන  බැල්කනියේ 

සමහර දාට නිදාගෙන වගේ හිටියට 

නිදි නෑ ඇත්තටම ,සුපුරුදු කම්මැලි කම 

ඒ ගොල්ලන්ගෙ  ජාතියටම  උරුම.

ආගන්තුකයෙක් වුණාට 
බයවෙලා දිව්වෙත් නෑ 

ලස්සන තැඹිලි පාට පුළුන් ගුලිය 

එයාට මං කතා කළහම 

තඩි බෝල ඇස් ඇරන් 

බලන් හිටියා මුණා දිහාවම 

කෝල බැළුම් හෙළමින්

කන්න නම් ඉල්ලුවේම නෑ 

වෙනදට ආව අය වගේ කවදාවත්ම 

එක එළිවෙන ජාමෙක 

පූස් පොරයක හඬින් හදිසියේ 

ඇහැරුණා මට "බළල්ලු 

පොරකනවනේ ඕක අලුත් දෙයක්ද?" 

වැස්ස වැස්ස අනෝරා වැස්ස 

ගියේ නැහැ උඩ බැල්කනියට  

මල් පැළ නාල තිබුණා වැහි වතුර 

අදයි ආයෙත් උඩට ගියේ  ඒපැත්තට

මල් වලට වතුර ඕනද බලන්න.

අනේ! එයා හිටියා නිහඬව නිසොල්මනේ, 

මැස්සො ගොඩකුත් වටකරගෙන

එදා එළිවෙන ජාමේ එයා තමයි 

අඬන්න ඇත්තෙ තනියම 

මෙලොව හැරපියා යන 

මරණයේ වේදනාවට

කවුද හිතුවේ මේ නැස්පැත්තිය

එයාගෙයි කියල කාත් කවුරුවත් නැතුව 

මිහිදන් වුණා ඒ පුළුන් ගුලිය 

අපේ ගෙයි පිටුපස පුංචි වලක් තුළ 

පින්තූරයක් වත් ගන්න බැරිවෙච්ච හැටි 

එයා හිනැහුණු ඒ දවස්වල.